Die keer dat...

... mijn collega werd gebeld door een meneer van niet nederlandse afkomst wiens vrouw 42 weken zwanger was van de hun 5e kindje. Ze moest eigenlijk in het ziekenhuis bevallen, de inleiding stond gepland voor die ochtend, maar er waren weeën. Collega toch even gegaan als service, 3 cm ontsluiting en doorgestuurd naar het ziekenhuis. Duidelijk gevraagd of ze met de eigen auto die kant op gingen en het antwoord was positief. Een uur later belt hij weer, er is nog geen auto. Meneer dacht dat mijn collega een auto geregeld had. Nogmaals duidelijk uitgelegd dat ze zelf met de auto moeten gaan. Meneer gaat iemand bellen. Echter vlot na dat belletje wordt ze weer gebeld, er is sprake van bloedverlies. Mijn collega springt in de auto en wanneer ze een kwartiertje later aankomt, ziet ze mevrouw stralend op de bank liggen met een mooie roze baby op haar buik, die lekker de wereld in kijkt.De baby ligt heerlijk in de dekens. Wanneer mijn collega onder de dekens kijkt om de baby af te navelen, blijkt de placenta ook al geboren te zijn, netjes op een matje die meneer onder haar billen heeft geschoven. Dit was hun vijfde kindje en in het land van herkomst had meneer nooit de andere vier geboren zien worden. Hij was de rust zelve en toen baby het even niet deed toen ie geboren werd, zei hij “Ik gaf hem een klapje en toen ging ie huilen”. Hij vertelde dit met met glunderende ogen. Wat waren ze trots op deze onverwachte snelle thuisbevalling!

... een barende fel tegen de baarkruk was, of überhaupt verticale bevallingen, omdat ze dat in Afrika deden en zij gewoon op haar rug in bed ging. Haar lijf bepaalde anders, ze kon niets anders dan staan naast het bed. Zo heeft zij ook haar eerste boreling ter wereld geperst. Ik heb haar er nog mee geplaagd, uiteraard! ;-)

... tien minuten nadat mw belde dat haar vliezen gebroken waren (maar er nog geen weeën waren) haar man belde dat hij haartjes zag. Ik reed heul snel en was er binnen 10 minuten. Onderwijl meneer instruerend (niet hands free) en minstens 50 km te hard door de bebouwde kom scheurend. Meneer riep zelfs een keer “Rij maar door rood!!!”. Dat nooit. Ik was 30 seconden te laat en de baby huilde gelukkig keihard toen ie eruit kwam :)

... ik een kraamvrouw op de PAAZ moest bezoeken met een post partum psychose. Dat is zó surrealistisch en erg indrukwekkend, ‘k hoop dat dat de enige keer zal zijn!

... ik al anderhalf uur in kleermakerszit bij een baarkruk bevalling zat, het vorderde langzaam maar zeker, en tóch te laat was met handschoenen aantrekken. Hoe krijg je het voor elkaar!?

... collega me belde om alvast naar een barende te gaan omdat het op mijn route naar het spreekuur lag en zij langer nodig had om uit een overleg in het ziekenhuis te komen, het zou zo’n vaart niet lopen aangezien ze een paar uur daarvoor 2 cm ontsluiting en nog geen sterke weeën had. Ik hoorde bij aankomst denderende persdrang, maar zij hoorden de bel, mijn geklop en de telefoon niet. Sta je daar bepakt en bezakt bijna een ruit in te tikken. Toen meneer eindelijk de deur opendeed en ik de trap op rende was er al bijna een mooi koppie geboren. Ook dit kindje met blote handen maar opgevangen (meer hoefde ik niet te doen haha).

... ik al 39 uur wakker en werkende was en nog naar huis ging rijden, 50 minuten verderop. Dat was een slecht idee. Nooit doen...

...er 3 kindjes binnen 7 uur zijn geboren, allen thuis, allen ‘s nachts :P

... ik als ‘dank je wel’ van een kraamvrouw wiens bevalling ik had begeleid geen bos bloemen of Merci chocolade kreeg, maar een gezellig uitje met zijn vieren (eigenlijk 5, baby meetellende) naar de McDonalds (en LEKKER dat het was)! We hadden heel wat bekijks; de ster van de middag was haar mooie zoon!

... het persen thuis niet opschoot en ik de barende (met persdrang) in mijn auto naar het ziekenhuis 20 minuten verderop bracht. Mijn auto bij de hoofdingang neergegooid, rolstoel gepakt en al puffend en persend richting de verloskamers gerend. Het hobbelige autoritje had zijn werk leuk gedaan, want het kindje kwam gelukkig alsnog vlot ter wereld. Na gedane aanmoedigingen mijnerzijds vond ik een mooie bon onder mijn ruitenwisser; ik mocht daar niet parkeren, de bon was uitgeschreven 2 minuten nádat baby was geboren. Aangezien ik dus een geweldig verhaal had te vertellen, heb ik de bon aangevochten en na wat heen en weer geschrijf werd het sanctiebedrag op 0 euro gezet. Ik was fout en stout, maar hoefde niet te betalen :-D