Zorgen @ thuis
15 jul 2010, 07:39
Gisteren zei arts ass. cadiologie dat Husband wrs licht hartinfarct heeft gehad, vandaag lijkt dat dit nog nèt niet het geval is geweest. Zuurstoftekort vh hart = zeker. Morgen wrs catheterisatie en dan zien we verder. Iets minder zorgen maar nog steeds ongerust. Janne @ ziekenhuis, auto en thuis
Wow... werd om iets voor 5-en gebeld door Husband, om 5 uur was de cath., er was iemand uitgevallen. Ik ben erop uit gegaan, zijn auto ophalen, werd gek van het wachten. Kwart voor 6 telefoontje, alles klaar. Idd vernauwing :-( hopelijk dotteren maar misschien opereren :-(. Straks weer naar Zkh. Gietje is hier nu ook, ff niet alleen zijn. Ben eigenlijk bekaf, hopelijk beetje slapen nu. Hij ligt daar veilig en het zal niet 'zomaar' erger worden. Geen hartschade!!!! *Joechei* @ thuis nu
Husband gaat NU naar Nieuwegein om gedotterd te worden. DUIMEN!!!! @ auto
Ja! Goed gegaan! Pffff. Communicatie houdt niet over maar who cares! Straks mag ie met de ambu terug naar apeldoorn! @ ziekenhuis, nieuwegein
De berichten zijn goed! Hij mag vandaag weer wat meer bewegen en hopelijk van de bewaking af naar een andere afdeling. Heel misschien maandag naar huis! Oooooh ik hoop het zo. Kan ik tot in den treure voor 'm zorgen, tot ie er zat van wordt hihi. @ thuis eventjes
Ik kreeg zojuist een SMS van Husband jaja, het mag weer!); hij is verplaatst naar een andere afdeling en was vanmorgen al van de hartbewaking af. Ruimere openingstijden, maaruh... morgenavond is ie bijna zeker weer thuis. @ ziekenthuis
Hij is weer thuis, zo hoort het, naast mij, saampjes met mij. Nu starten met beseffen. @ thuis
In de herhaling... Husband moet weer gecatheteriseerd worden, de controle bij de cardioloog was niet oké. We gaan de spanning weer in, wanneer houdt het op? En hoeveel kan een mens aan? @ thuis, samen op de bank.
Morgen dagje ziekenhuis voor de hartkatheterisatie. Gelukkig al snel, geen tijd voor nog meer spanning en sensatie. Ben benieuwd naar het vervolg. Iedereen mag duimen! @ thuis
Druk aan het wachten in het ziekenhuis. Rond 11 uur is ie aan de beurt. Tussen de bedrijven door moet ik het oude huis ook nog voor de rest leegmaken. Zo ergens tussen de bedrijven door. @ ziekenhuis
Tnx voor duimen en bidden of waar je je ook maar prettig bij voelde, het heeft geholpen :-) Er lijkt inderdaad een vernauwing, maar niet zo'n dramatische als 4 maande geleden (VIER MAANDEN NOG MAAR???). De dvd wordt ter beoordeling aan de specialisten in Nieuwegein voorgelegd. Over een week horen we meer. Tot die tijd ff rustig an. Husband mag komende paar dagen niets met zijn hand doen (zit een gat in de slagader, die moet even beetje de kans krijgen om dicht te groeien). Morgen weer naar huis, geen idee hoe laat. Nu nog regelen dat collega morgen het hele spreekuur doet, ik wil er voor Husband zijn. @ Eventjes thuis eten, straks flat leeg.
Alsof er 'niets' gebeurt is zitten we weer samen op de bank met laptopjes. Wij weten wel beter. PFFFFFFFFFFF. Nu ongeveer een weekje wachten op de uitslag en 15-12 weer naar cardioloog. De flat is leeg, huis staat tot de nok toe vol, nooit geweten dat er zóveel in de flat paste :-( . Toch beetje proberen wat te fatsoeneren voor verjaardag van Husband a.s. zaterdag. @ thuis
Husband weer opgenomen op de hartbewaking, klachten passend bij de gevonden vernauwing. Als bloed van 00.00 (precies de start van zijn verjaardag :)) goed is, mag ie morgenochtend naar de afdeling-zonder-toeters-en-bellen. Gaan we daar verjaardag vieren met kadootjes en met-zonder confetti. Via HA post ff wat gescoord om te kunnen snurken zo. Hoofd is he-le-maal op, lijf is hyperdepiep... @ thuis
Wat een maffe dag zeg. Vanmorgen illegaal op verjaardagsbezoek (er is in de ochtend geen bezoekuur), 's middags gebakje gegeten, 's avonds samen ziekenhuis eten eten, was goed te doen :) Jip en Janne champagne erbij was lekker hihi. Nu thuis in een leeg huis zonder liefste. Bah. :'( @ bank
Goeie dag tot nu toe (gezien de omstandigheden). Janne-ochtend met om 10.00 bodypump. Niet geweten dat ik toch nog zoveel gewicht kon verplaatsen na weken niet te hebben gepumpt. Daarna heerlijk ontspannen in de sauna. De zon schijnt heerlijk en al even met liefje gebeld, heel misschien vanmiddag met de rolstoel naar buiten, kijken hoe het gaat. Thuis wat klusjes gedaan en zo eindelijk stofzuigen. Nu genoten van croissantje met gekookt eitje en een mok thee en Spongebob op de tv, heerlijk dom :D @ thuis
Gisteren heerlijk gejammed, al wilden mijn benen niet zo heel erg. Het blijft afwachten wanneer husband naar Nieuwegein mag. Ik hoop asap... @ dienst thuis
TNT is de dvd van de hartkatheterisatie kwijtgeraakt... PRUTERS! Het is dus nooit aangekomen in Nieuwegein... vandaag per koerier poging 2. Betekent dus wel vertraging in de plannen. TNT raakt wel vaker iets kwijt. De verhuis/doorzendservice gaat ook niet goed. BAHBAHBAH. @ balend
Morgen om 9.30 wordt husband in Nieuwegein verwacht, ik rijd mee met de ambu vanaf het Gelre. SPANNUND! Duimen!!!
7 uur... nog geen 6 uur geslapen. Spannende dag vandaag, Ipod maar mee, weet nog hoe lang wachten duurde vorige keer...
Samen in de ambulance in de file de zon zien opkomen. Mogen de toeters en bellen ook aan? Dit schiet niet op natuurlijk... @ ambulance op de a28
Ben jij ook zo zenuwachtig? @ Nieuwegein
Uitslag drukmeting was beroerd. Dotteren niet gedaan. Nu op de wachtlijst voor bypassoperatie. Klotezooi... @ Waar?
Kaartjes voor Husband welkom :-)@ thuis nu weer even. Zo coma slapen.
Eind volgende week bypass operatie, misschien begin die week erna. Komt nu wel heel dichtbij...
Kleine genoegens: na 5 dagen klooien de manchet van de wasmachine vervangen en ook nog een losgeschoten buis gerepareerd. Hij staat weer te spinnen en ik kan 5 wassen draaien :D . Kan Husband weer schone T-shirts aan in het ziekenhuis. @ thuis, dienst
Husband is al in Nieuwegein. Ik rij er zo heen. Morgen is de bypass operatie...
Nacht voor liefjes operatie alleen slapen in een te groot vreemd bed is niet leuk. Ik mis iemand hier heel hard. Liefje, ik hou ook heel veel van jou @ Mercure hotel Nieuwegein
Husband moet nuchter blijven, dus ik moest ook ontbijten voor hem in het hotel. Nooit geweten dat hij zoveel kon eten hihihi. @ eten en knoop in de maag
Operatie is goed gegaan. Borstslagader was voldoende, benen voor niets gescheerd gisteren. Nu niet op ic maar op uitslaapkamer. Lekt nog wel. Hopelijk vanavond wakker worden, dan ook beademing eraf. Heel heftig om hem zo te zien. Om 3 uur weer heel even op bezoek. @ ziekenhuis
Husband wordt nu langzaam wakker gemaakt. Is nog wat onrustig dus mag er om half 5 pas heen, hij moet eerst beetje meer rustig worden. Opgelucht.
Husband was helemaal niet onrustig, hele gesprekken gevoerd. Ben benieuwd wat ie er straks nog van weet. Zat aardig te trippen op de morfine geloof ik haha. Vanavond even bellen naar verkoeverkamer hoe het met hem gaat, morgenochtend bellen om te horen waar ie uithangt (welke afdeling) @ thuis, kapot
Om 7 uur even gebeld met Husband, die gaat over naar de verpleegafdeling! Eind van de ochtend mag ik naar m toe =) hopelijk klinkt ie straks weer gauw als zichzelf. @ thuis
Vanmorgen liefste bezocht. Beetje erg duf en niet helemaal op de wereld, besef van tijd is even kwijt. Had koorts. Hopelijk betert dat gauw. Nu ik even thuis, dingen regelen (JOH!), zo ff slapen op de bank en weer terug naar Nieuwegein.
De koorts is elke ochtend weer een stukje hoger :-( Vanmorgen voelde Husband zich ook echt beroerd maar heeft wel een stukje gelopen met de fysio. Het wachten is op uitslagen en er wordt nog een longfoto gemaakt. Vermoed niet dat ie naar Apeldoorn kan. Ik heb in ieder geval last minute hotel geboekt. Ik trek het niet nog een keer om heen en weer naar a'doorn te gaan of 5 uur vermaken in Ikea en centrum. Ik ga lekker slapen vanmiddag op een zacht en groot bed! @ ziekenhuis Nieuwegein
Vanmiddag niet naar bezoekuur. Voelt wel heel raar na 2 weken 2x op een dag naar liefste te zijn geweest. Moet even afkicken en de verleiding weerstaan om in de auto te stappen. NIET goed. Wat een rotweer. Met Karel op stap geweest vanmiddag, die vond het geweldig die sneeuw. Hij wou niet meer naar huis, bij kop en kont moeten grijpen om 'm binnen te krijgen. Voorlopig toch maar niet zonder aangelijnd te zijn.
Ik kan me geen beter Sinterklaaskado wensen: Husband is koortsvrij! Nu veel slapen om bij te komen *gzzz*. Heb zelf de dvd recorder geprogrammeerd om wekelijks onze favo series op te nemen, so sweet dreams my love, daar hoef je niet meer wakker van te liggen :-) @ thuis op de bank
JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA liefste komt naar Apeldoorn en wordt zo ongeveer nu vervoerd naar het ziekenhuis :D. Nog even daar ivm de hoge koorts die hij heeft gehad maar nu over is. TRALALALALALALALAAAAAAA. We hebben nu wel genoeg ongeluk voor de komende 60 jaar gehad, nu alleen nog maar geluk (zal nog even staatsloten kopen haha) @ thuis
Jammer dat liefste al vanaf 11.00 op een ambulance zit te wachten. Over een uur hoor ik of ik alsnog naar Nieuwegein ga op bezoek in het ziekenhuis. Blijkbaar veel sproedjes voor de mensen van 112. Jammer voor ons :-( Na 18.00 rijden ze niet meer buiten de regio, maar dan kan ik 'm morgen direct vanuit het ziekenhuis N'gein meenemen. Ieder nadeel hep z'n voordeel maar het niet-weten baal ik wel van. @ 6 uur later...
The New And Improved, the Upgraded Husband versie 2.0 is thuis :D @ thuis
Herstellen valt niet mede. Twee van die stuurloze scheepjes op de grote zee. *dobber*
15 jul 2010, 12:12
15 jul 2010, 18:11
16 jul 2010, 12:16
16 jul 2010, 19:13
17 jul 2010, 12:25
18 jul 2010, 13:00
19 jul 2010, 20:13
14 nov 2010, 17:32
15 nov 2010, 10:16
16 nov 2010, 09:44
16 nov 2010, 14:49
17 nov 2010, 12:21
19 nov 2010, 23:17
20 nov 2010, 21:28
21 nov 2010, 12:34
23 nov 2010, 09:54
23 nov 2010, 13:24
23 nov 2010, 16:10
24 nov 2010, 07:00
24 nov 2010, 09:12
24 nov 2010, 11:27
24 nov 2010, 13:22
24 nov 2010, 20:43
26 nov 2010, 17:52
27 nov 2010, 21:54
29 nov 2010, 16:18
29 nov 2010, 23:32
30 nov 2010, 10:28
30 nov 2010, 13:30
30 nov 2010, 16:10
30 nov 2010, 19:19
1 dec 2010, 08:27
In mijn dufheid de buitendeur open gelaten en 2 poekies op stap. *schrik*. Luuc houdt niet van koude natte poten dus die zat in de deurpost. Karel heb ik een 10 minuten om gezocht. Uiteindelijk zag ik 'm in de tuin met een heulheulheul dikke staart. Er zat een dikke zwarte kat en hij liet 'm er niet langs. Blazen alom. Dikke kerel van me. Toch maar ff mee naar binnen genomen. Iets teveel consternatie voor deze week.
@ slapen?
1 dec 2010, 14:16
3 dec 2010, 12:36
Morgenmiddag weer paar uurtjes naar liefste, of korter als de koorts wéér hoog is en hij zich beroerd voelt. Iedereen duimen oid dat de koorts onder de 38 zakt en er geen longontsteking wordt gevonden.... Niet leuk :-( @ thuis dus
4 dec 2010, 16:31
5 dec 2010, 19:06
6 dec 2010, 11:24
6 dec 2010, 16:55
7 dec 2010, 17:36
En dan ook nog zo'n ***** **** die, niet gehinderd door enig inzicht, haar kar zo parkeert dat ik niet meer fatsoenlijk de auto kwijt kan. Ik stond al half in het vak. Ooooooh echt ooooooooooooooooooooooooooh. *** ****. Ziet ze me later uit de auto stappen en zegt "Moeilijk he, autorijden", Oooooooh echt oooooooooooooooooooohhhhhhhh, ik had een heeeeeel arsenaal aan replieken maar (met mijn huidige korte lontje) zou dat niet alleen verbaal zijn gebleven :-( . Ik heb gedaan of ik haar niet hoorde en mensen keken om naar haar om te zien wie daar zo gek deed. Stond zij ff mooi voor *** @ bank
10 dec 2010
vrijdag 11 oktober 2013
donderdag 10 oktober 2013
18 feb 2010 - Villa Kakelbont
Dat is toch waar Pippi Langkous woont? Jaaaaaaa maar zie kijk, daar soort van woon ik nu ook.
Jawel! Na een paar maanden heen en weer pendelen van huis A. naar diverse pensionnetjes in .. eh.. andere A. werd ik dat zo verschrikkelijk zat, dat ik me bij een anti-kraak buro heb ingeschreven.
Ik heb tot en met december van 2 pensions gebruik gemaakt, de ene was oud, het rook oud en naar avondeten, en de gordijnen waren van oudheid verdwenen (een handdoek doet wonderen, was best vast te klemmen tussen raam en kozijn...). Als mijn buurman/-vrouw de kachel uit deed, verwarmde mijn deel van dezelfde kachel mijn niet meer. Oh man, wat een ellende. Tevens was de kamer meestal zo'n 2 bij 3 meter, ruim geschat! Nou ja, ik had een plek, maar voor dat geld... De laatste paar nachten dat ik daar was, heb ik wel een tweepersoons kamer gekregen omdat de rest bezet was en ik zo ongeveer vaste klant was daar. Dat was dan wel weer fijn. Vooral die gordijnen.
Ik ben zo halverwege maar eens op zoek gegaan of er nog meer betaalbare pensions waren in de buurt. En dat was er. Een hele leuk aan de rand van Arnhem. Iets duurder, maar ook een veel betere sfeer. Oud (nog steeds), maar wel authentiek oud, niet vies oud. Het rook er lekker, fijne kamer (zelfs eens een flinke 2 persoonskamer gekregen) goede ontvangst. Maar ja, daar kon ik alleen maar op bepaalde tijden de sleutel halen. Stel dat je net zit te puffen en te persen met een bevallige... sta je om 11 uur 's avonds wel mooi voor een dichte deur met je weekendtas, zweetlijf en dito geur. En toch elke week wel 2-3x een overnachtig, kost ook een boel centjes!
Op weg naar de praktijk kom ik langs vele panden van de anti-kraak. Ik ben naar hun website gegaan en las dat je alleen kon worden ingeschreven als je werd voorgedragen door iemand. Ehhhhhhhh ja, hoe regel je dat dan. Bij iemand die anti-kraak woont aanbellen, je liefste glimlacht opzetten en al lonkend met de wimpers vragen of hij of zij je alsjeblieft wilt voordragen?
Nee dus.
Ik heb gemaild en mijn situatie uitgelegd. Volgende dag werd ik gebeld voor een intake en een dag later kreeg ik een woning aangeboden. Helaas was deze woning te ver weg van Arnhem. Ik moet echt binnen 15 minuten bij iemand kunnen zijn. De tweede woning stond in de meest asociale wijk van Arnhem, oh my god. Echt.... ik ben best gauw tevreden maar hier werd ik al ongelukkig toen ik alleen de voordeur maar opendeed. Een hele vette no-go dus. En gelukkig maar want toen kwam pand nummer 3. Een voormalig kantoorpand maar wel gevestigd in een geweldige villa. Enkele dagen later ben ik komen kijken en werd ik rondgeleid door de andere bewoonster. Echt. Je weet niet wat je ziet! Van boven naar beneden een soort discozolder en een doka, daaronder (nu mijn verdieping) 4 kamers. Ik mag er maar van 2 gebruik maken, maar da's echt groot genoeg! Een ruime slaapkamer van 4 bij 4 (krap geschat!) en een woonkamer van ruim 5 bij 5 met balkon. Verder zijn er nog twee kamers, één gebruiken we als opslag voor dozen (verhuis- en verpakkings-) en in de andere kamer is wel stroom dus daar lopen twee verlengkabels weg naar mijn kamer. Ook gooien we daar het licht aan als het donker werd bij wijze van nachtlamp (als je het breed hebt...).
Op de begane grond woont de bewoonster die me rondleide. Prachtige houten vloer, mooie ornamenten aan het plafond, serre... toe maar weer!
Ik was wel om dus ja.. had al een paar dingetjes gezien en gehoord waarvan ik dacht: “Mwoah”, maar geen deal-breaker! Op 4 januari heb ik de sleutel gekregen en vanaf 7 januari breng ik daar mijn tijd door als ik dienst heb. Wat een heerlijkheid om daar te zijn. Meteen de eerste dag heb ik het slot van de balkondeur eraf gesloopt, balkondeur dicht en het slot er weer op gefröbelt (deur kon niet dicht en een sleutel van het slot was er niet... dan zo maar) Dit gaan wij als het warm wordt nog een keer herhalen en gaan we het slot ruilen met die op de balkondeuren in de 'nachtlampkamer', die wel normaal open en dicht kan.
Er hangen saaie kantoorachtige lamellen en vandaag heb ik voor één raam een prachtig rood beddensprei... eh... gordijn gehangen. Het ziet er heel gelikt uit en morgen of dinsdag ga ik nog maar een keer op en neer naar Ikea voor raam 2 en 3.
Het is een oud pand met veel geluid, zo loop ik regelmatig als een soort CSI-Janne met enorme maglite door het huis te speuren naar de oorzaak van die enge geluiden. Ook toen de deur eens een keer openstond toen ik aankwam. Call me stupid. Er was natuurlijk niemand (ook niet onder het bed, waar ik werkelijk waar heb gekeken). Het is ook een oud pand met prachtige glas in lood ramen, een stijlvolle trap met adelaarskop (foto komt), een trap nèt breed genoeg voor mijn gedrocht van een zitbank. Wat hebben liefste en ik op elkaar zitten (hahaha zucht) foeteren om die bank naar boven te krijgen. Volgende keer gaat ie over de brandtrap... of in de brand.
Gekke dingen van Villa Kakelbont:
* De kachel kan aan (HEEEEEEET) of uit (*bbbbrrr*), er valt geen temperatuur te regelen, ook niet als je 'm maar een ukkepukkebeetje opendraait (HEEEEEEET).
* Ik heb geen warm water in mijn kamer, maar wel een waterkokertje met een inhoud van 500 ml en een vermogen van ongeveer 1 watt zodat het een uur of 2 duurt voordat ik een afwas heb gedaan. Houd je bezig.
* Prachtig hek, maar geen paadje naar de voordeur. Heb menig collega byzondere capriolen zien uithalen om de voordeur te vinden ;) Vooral toen ik vertelde: “Je moet gewoon over het gras lopen” en het die nacht 5 cm had gesneeuwd... welk gras?
* Het pand staat te koop voor 1 miljoen euro en er hangt nu een prachtig gordijn van 8 euro. Verschil moet er zijn.
* Ik kan over 2 weken eruit moeten als er een koper is.
* Er is geen badkamer, neen er is een wc-pot uit gesloopt en een soort instant douchecabine geplaatst over de afvoer. Ach ja, het werkt, lekkere douche, dat wel. ERG krap, dat ook, afdrogen is er daar niet bij. Ik ren regelmatig al druipend in badjas de trap op naar mijn warme kamer.
* Geen enkel stopcontact in mijn woonkamer werkt. Het prachtige 6-delige tl-licht aan het 3.5 meter hoge plafond dan weer wel.
26 mei 2009 - Janne@keuken
Vanmorgen kreeg ik opeens de geest! Ik wilde bakken, koken, broden en braden (eh, dat laatste niet echt).
Met een schoot vol kat & receptenboekjes en ik ben me een potje losgegaan. Het is een slagveld in de keuken maar het is nu al zó heerlijk... Arme Sjouke... hij weet niet wat 'm overkomt als ie straks thuiskomt, al heb ik 'm lichtelijk voorbereid op het 20-keuzes 4-gangen menu (ik lijk Humphreys wel...). Ik had niet eerst gechecked wat er nog was, maar met 6 paprika's, 2 komkommers en 2 courgetten is gelukkig veel mogelijk.
Wat is klaar: FUDGE (gietje, kwijlen mag), brownies; ruikt LEKKER.
Wat moet nog: kruidenbrood, aïoli, mayonaise, krieltjes uit de oven, mojo rojo (rode saus van canarische eilanden, ik heb 't van de herfst gegeten daar en het was heerlijk! Al bladeren kwam ik het recept tegen!). Witlofsalade met fruit, soepje kan (courgette, of course), citroentaart, gemarineerde tofu en oh, ik ben vast nog wat vergeten.
Oeh, ik krijg een smsje, durft liefste nog thuis te komen?
Kan hij het aan?
Kan hij het op? ;-)
Zou het te eten zijn?
Wordt vervolgd *grin*
1e update:
* Aïoli, mayo en mojo rojo worden lekkerder naarmate je het een aantal uur laat staan :P .
* In een lauwe oven van 40 graden rijst brooddeeg letterlijk de pan uit.
* Brownies met chocolade er ook nog óp en versiert met allerlei fluffy decoratie ziet er niet alleen goed uit, maar smaakt ook zo.
* Teveel proeven is niet goed voor de eetlust.
2e update:
* brood ruikt geweldig!
* salade ziet er goed uit
* aardappeltjes zijn bijna gaar.
* Sjouke staat voor de deur
Met een schoot vol kat & receptenboekjes en ik ben me een potje losgegaan. Het is een slagveld in de keuken maar het is nu al zó heerlijk... Arme Sjouke... hij weet niet wat 'm overkomt als ie straks thuiskomt, al heb ik 'm lichtelijk voorbereid op het 20-keuzes 4-gangen menu (ik lijk Humphreys wel...). Ik had niet eerst gechecked wat er nog was, maar met 6 paprika's, 2 komkommers en 2 courgetten is gelukkig veel mogelijk.
Wat is klaar: FUDGE (gietje, kwijlen mag), brownies; ruikt LEKKER.
Wat moet nog: kruidenbrood, aïoli, mayonaise, krieltjes uit de oven, mojo rojo (rode saus van canarische eilanden, ik heb 't van de herfst gegeten daar en het was heerlijk! Al bladeren kwam ik het recept tegen!). Witlofsalade met fruit, soepje kan (courgette, of course), citroentaart, gemarineerde tofu en oh, ik ben vast nog wat vergeten.
Oeh, ik krijg een smsje, durft liefste nog thuis te komen?
Kan hij het aan?
Kan hij het op? ;-)
Zou het te eten zijn?
Wordt vervolgd *grin*
1e update:
* Aïoli, mayo en mojo rojo worden lekkerder naarmate je het een aantal uur laat staan :P .
* In een lauwe oven van 40 graden rijst brooddeeg letterlijk de pan uit.
* Brownies met chocolade er ook nog óp en versiert met allerlei fluffy decoratie ziet er niet alleen goed uit, maar smaakt ook zo.
* Teveel proeven is niet goed voor de eetlust.
2e update:
* brood ruikt geweldig!
* salade ziet er goed uit
* aardappeltjes zijn bijna gaar.
* Sjouke staat voor de deur
15 apr 2009 - Oh jé...
... het wordt eigenlijk weer tijd voor een blogje hè. Iets met oudjaarsavond, grote liefde, geweldige mooie lieve man, heel veel hartjes en rozigheid, nog meer houden van en een aanzoek!
Maar dat kost tijd en jullie weten het nou zo onderhand ook wel *grijns*
*grapje*
Ooit komt er weer een blogje hoor!
Maar dat kost tijd en jullie weten het nou zo onderhand ook wel *grijns*
*grapje*
Ooit komt er weer een blogje hoor!
26 dec 2008 - Kerst 2008
De zaterdag vóór Kerst werd ik verkouden, volgens mij net als een groot deel van Nederland. Niet grappig, maar ja, wat doe je eraan? Uitzitten en doorbijten en -werken. Ik moest tenslotte toch de dienst in! Ik heb die nacht in ieder geval NIET wakker gelegen van de verkoudheid haha, nee, 3 babietjes vonden het leuk om op zondag 21 december ter wereld te komen. Maandag en dinsdag had ik spreekuur. Ik had Gietje zondag gebeld of zij wat boodschapjes voor de Kerst wilde doen, we zouden oubollig gaan gourmetten haha, maar ik had geen tijd op de koopzondag en ook maandag en dinsdag had ik spreekuur = druk. Bij thuiskomst maandagavond na fysio & bodyjam zat ook Brigit met gesnotter en gesnif op de bank, snertverkouden. OEPS!!! Goed, ik dacht dinsdag, laat ik even aardig zijn en de kerstboodschapjes gaan doen, lukt vast wel in één kwartier. Als een haas door de Appie gesjeesd et voilá! Klaaaaaaaaaaaaaaar! Tussen bodycombat & bodybalance in een uurtje vrij en al masserende (de massagestoel, ik lag te relaxen) even gebeld om te zeggen dat ik de boodschapjes binnen had.
Nou... Gietje dacht ook, laat ik even aardig zijn en de kerstboodschapjes gaan doen.
DDDDDDUSSSSS! De opbrengst... 4 pakken vegivlees, 4 stokbroden, 2 potten bebogeen, 3 kuipjes kruidenbotersmeersel, 3 pakken chocoladeships en nog meer... manmanman. Het was zó grappig, verhongeren zullen we voorlopig niet. Gelukkig wordt het ook nog oudjaar! Dit keer maar wat betere afspraken maken, anders komt t nooit op.
24 december was ik vrij, WOEHOE! Maar... ik had een Missie... Ik wilde een oefenbal hebben (skippybal zonder... eh... skippy), zodat ik thuis kon oefenen voor oefeningen, *duh*. Ik had één bij de Hema gezien in D., maar kon 'm daarna niet in Ljouwertcity vinden. Poging 2 gewaagd en ja hoor, hij lag bij de horloges in de buurt. Ook ècht de eerste plek waar ik het had verwacht! Nou, meegenomen dus, pompje laten liggen, (dat moet ik toch zeker zelf ook kunnen haha) en de rest van de laatste boodschapjes nog even gedaan. Nou ja... laat dat 'even' maar weg, wat een drama in de winkels... drukdrukdrukDRUK. Thuisgekomen de bal opgeblazen, gewoon met t smoeltje, hoe moeilijk kan het zijn?
Twee hyperventilatietjes later was ie redelijk opgeblazen, maar.. dit was ècht geen 65 cm doorsnede zoals was beloofd! AAAAAAAARGGGGGG Ik pislink omdat ik dus WWWWWWWEEEEEEEEER weg 'moest'. Als ik een beetje fatsoenlijk wilde oefenen (en daardoor minder *au* aan ruggetje) dan moest ie echt groter. Dus daar gingen we weer... een half uur en 1 kilometer later arriveerde ik bij outlet sport winkel in de buurt. Met bal en wederom zonder pompje wedergekeerd en EINDELIJK. Om 16.00 uur had ik een redelijk opgeblazen bal van 65 cm doorsnede. Het opblazen zelf was redelijk hilarisch, ik ben blij dat daar geen fotos van zijn.
Goed, 1e kerstdag, stereo gehoest op de bank voor de film Mamma Mia!, de sing along versie. Twee krakende oude wijven stemmen (die van ons...), meestal resulterend in gesnotter, de slappe lach was al helemaal uit den boze omdat die steevast eindigde in een onbedaarlijke hoestbui met veel au en piep en steun en kreun en de daarbij behorende biggelende tranen, deze laatsten ook van lol en soms van verdrietjes. Gourmetten was kort en krachtig, oog was weer groter dan de maag, zoals 't vaker gaat. Heel lekker, dat wel! En ook de bitterkoekjespudding was niet te versmaden, maar dat hebben we toch maar gedaan!
Tweede kerstdag is een werkdag voor mij, en ook zaterdag moet ik dienst doen. Er is tot nu toe nog geen kerstkindje geboren, maar wat niet is kan komen. Een lief babietje had vandaag een kerstmutsje op hahaha, zó lief, en ik laat overal mijn glitters achter, als een fee met fairy dust laat ik mijn sporen na. :D
Dikke tuut,
Glitter Janne
Nou... Gietje dacht ook, laat ik even aardig zijn en de kerstboodschapjes gaan doen.
DDDDDDUSSSSS! De opbrengst... 4 pakken vegivlees, 4 stokbroden, 2 potten bebogeen, 3 kuipjes kruidenbotersmeersel, 3 pakken chocoladeships en nog meer... manmanman. Het was zó grappig, verhongeren zullen we voorlopig niet. Gelukkig wordt het ook nog oudjaar! Dit keer maar wat betere afspraken maken, anders komt t nooit op.
24 december was ik vrij, WOEHOE! Maar... ik had een Missie... Ik wilde een oefenbal hebben (skippybal zonder... eh... skippy), zodat ik thuis kon oefenen voor oefeningen, *duh*. Ik had één bij de Hema gezien in D., maar kon 'm daarna niet in Ljouwertcity vinden. Poging 2 gewaagd en ja hoor, hij lag bij de horloges in de buurt. Ook ècht de eerste plek waar ik het had verwacht! Nou, meegenomen dus, pompje laten liggen, (dat moet ik toch zeker zelf ook kunnen haha) en de rest van de laatste boodschapjes nog even gedaan. Nou ja... laat dat 'even' maar weg, wat een drama in de winkels... drukdrukdrukDRUK. Thuisgekomen de bal opgeblazen, gewoon met t smoeltje, hoe moeilijk kan het zijn?
Twee hyperventilatietjes later was ie redelijk opgeblazen, maar.. dit was ècht geen 65 cm doorsnede zoals was beloofd! AAAAAAAARGGGGGG Ik pislink omdat ik dus WWWWWWWEEEEEEEEER weg 'moest'. Als ik een beetje fatsoenlijk wilde oefenen (en daardoor minder *au* aan ruggetje) dan moest ie echt groter. Dus daar gingen we weer... een half uur en 1 kilometer later arriveerde ik bij outlet sport winkel in de buurt. Met bal en wederom zonder pompje wedergekeerd en EINDELIJK. Om 16.00 uur had ik een redelijk opgeblazen bal van 65 cm doorsnede. Het opblazen zelf was redelijk hilarisch, ik ben blij dat daar geen fotos van zijn.
Goed, 1e kerstdag, stereo gehoest op de bank voor de film Mamma Mia!, de sing along versie. Twee krakende oude wijven stemmen (die van ons...), meestal resulterend in gesnotter, de slappe lach was al helemaal uit den boze omdat die steevast eindigde in een onbedaarlijke hoestbui met veel au en piep en steun en kreun en de daarbij behorende biggelende tranen, deze laatsten ook van lol en soms van verdrietjes. Gourmetten was kort en krachtig, oog was weer groter dan de maag, zoals 't vaker gaat. Heel lekker, dat wel! En ook de bitterkoekjespudding was niet te versmaden, maar dat hebben we toch maar gedaan!
Tweede kerstdag is een werkdag voor mij, en ook zaterdag moet ik dienst doen. Er is tot nu toe nog geen kerstkindje geboren, maar wat niet is kan komen. Een lief babietje had vandaag een kerstmutsje op hahaha, zó lief, en ik laat overal mijn glitters achter, als een fee met fairy dust laat ik mijn sporen na. :D
Dikke tuut,
Glitter Janne
2 dec 2008 - General Update
Zo, daar was ik weer eens! Lekker heeeeeeeeerlijk bij mezelf kunnen zijn in de vakantie. Wat ben ik daar ontspannen geweest zeg! Ik zou eigenlijk nog een La Palma - Deel II moeten schrijven maar, net als het megaverhuisblog destijds, ik heb er geen zin in hahaha.
De laatste paar dagen heb ik 't nog heel leuk gehad, leuke groepsexcursie met leuke gids gehad, rondgereden, hoofdstad bezocht voor ik het vliegtuig in moest (tijdens siësta... mooi getimed, niets open, toen maar omgeving verkend). De terugreis werd wederom gekenmerkt door een tussenlanding. Deze was wel gepland, maar was mij niet bekend. Ff tegenvaller, nóg langer onderweg.. maar: wel 2x opstijgen en landen in één terugreis, dat was leuk. Heerlijk. Sliep ik EINDELIJK in een heel rare positie over het tafeltje hangend, roept de piloot om dat het slecht weer is in Nederland. DUHHHHHHHHHHHHHHHHHH I couldn't care less! G*tsamme, ik SLIEP! Zucht. Nou, ja, daarna dus niet meer. Om 01.50 geland, op Schiphol raamhints gespeeld met Brigit, echt, je wilt niet weten hoe zij uitbeeldt dat de cd van de Pussycat Dolls in de auto zit. NEEEEEEEEE, zó erg nou ook weer niet! Laat ik zeggen dat ze poekie Frans heel goed na kan doen hahahahaahah. Hi-la-risch.
Op de terugweg blahdieblah gedaan en laatste stukkie heb ik gereden. Om 5 uur in bed om 11 uur weer wakker. Kort maar heel krachtig geslapen dus de rest van de dag aardig rondgestuiterd, want... na 14.00 kon ik naar het dierenasiel om een poekie te zoekie.. ehh zoeken. Oooooooooooooh WAT een feest, al dat pluizige gedierte. Je mag normaal maar met één kat nader kennismaken (ivm overdracht ziektes als je aan veel meer katten zit), maar ik heb er 3 gezien. Een klein witje van 3 maanden, een klein rood katertje van 3 maanden en een heeeeeeeeel zacht nieuwsgierig katje van 6 maanden. Nou, dat was bijna liefde op het eerste gezicht, het duurde ongeveer 2 minuten voor ik wist DITTISSUM! Dus. Nog even snel poekiestuff gehaald en huis in orde gemaakt en toen terug naar het asiel. En nu istie van mij, en hij heet Kareltje en hij wil heel heel heel veel knuffelen en op schoot liggen, vooral als ik andere dingen te doen denkt te hebben. Laptop en kat gaat nog, bord eten en kat gaat niet. Hij is nu in zijn peuterpuberteit volgens mij, bijten en stout doen, en straf krijgen maar daarna maken we het weer heel knuffelig goed
Volgende week donderdag is het hakkie tsjakkie weg met zakkie en gaat ie onder het mes. Oooooooooooh ik vintut zo erg, zo'n klein mannetje nog, als alles maar goed gaat!
Ik had na thuiskomst van de vakantie nog heerlijk anderhalve week vrij voor ik in D. aan de slag moest. Natuurlijk lekker veel gesport, heel veel geslapen en zowaar nog on tour geweest wat vriendinnetjes bezocht.
Daar in D. was het net thuiskomen, ik had er in april natuurlijk gewerkt en het was heel vertrouwd. Ben begonnen met een dienst-spreekuur-dienst en het ging prima. De eerste bevalling is achter de rug en ook iemand met spoed ingestuurd vanwege behoorlijk veel bloedverlies bij een placenta die voor de uitgang ligt (daar kan geen kind langs, dus het is een keizersnee geworden), met allen gaat het goed!
Wat heb ik nog in het verschiet... Ik ben heel serieus bezig met het willen, doen, hoe en waarom van afvallen. Man, dat valt niet mee om te bedenken. Willen en doen zijn twee verschillende dingen, waarom en hoe zijn two worlds apart! We brainstormen vrolijk verder, ik kom er wel. Daarna pas weer een volgende stap (zeg zij na een balisto achter de kiezen te hebben hahaha).
Mijn rooster t/m juni heb ik binnen, jan/feb en nog ergens een maand zijn een beetje magertjes, maar on the positive side, ik heb wel veel vrije tijd en dat heb ik toch wel gemist in E. Qua centjes zie ik wel hoe ik 't doe, kan ik me nog niet druk om maken. Dat doe ik wel als de belastingdienst zijn rekening stuurt, en mijn accountant... en de zorgverzekeraar en wie ik nog maar meer geld schuldig ben. Het komt wel goed, net als de afgelopen anderhalf jaar!
De collega's zijn ff uit eten, vandaar dat ik even een paar uur dienst heb. Vanmiddag kreeg ik telefoon dat ik ook mee mocht, mooi op tijd hahaha, ik ben een beetje half (verkoudheid on it's way), dus zo maar ff op bedje, tot de dames klaar zijn en dan geef ik mijn dienst weer door. Morgen maar liefst drie hele uren spreekuur, middag vrij, do.dag vrij, vrijdag dienst, weekend en maandag vrij, dinsdag spreekuur en dan 6 dagen vrij. Olé!
Doei!
De laatste paar dagen heb ik 't nog heel leuk gehad, leuke groepsexcursie met leuke gids gehad, rondgereden, hoofdstad bezocht voor ik het vliegtuig in moest (tijdens siësta... mooi getimed, niets open, toen maar omgeving verkend). De terugreis werd wederom gekenmerkt door een tussenlanding. Deze was wel gepland, maar was mij niet bekend. Ff tegenvaller, nóg langer onderweg.. maar: wel 2x opstijgen en landen in één terugreis, dat was leuk. Heerlijk. Sliep ik EINDELIJK in een heel rare positie over het tafeltje hangend, roept de piloot om dat het slecht weer is in Nederland. DUHHHHHHHHHHHHHHHHHH I couldn't care less! G*tsamme, ik SLIEP! Zucht. Nou, ja, daarna dus niet meer. Om 01.50 geland, op Schiphol raamhints gespeeld met Brigit, echt, je wilt niet weten hoe zij uitbeeldt dat de cd van de Pussycat Dolls in de auto zit. NEEEEEEEEE, zó erg nou ook weer niet! Laat ik zeggen dat ze poekie Frans heel goed na kan doen hahahahaahah. Hi-la-risch.
Op de terugweg blahdieblah gedaan en laatste stukkie heb ik gereden. Om 5 uur in bed om 11 uur weer wakker. Kort maar heel krachtig geslapen dus de rest van de dag aardig rondgestuiterd, want... na 14.00 kon ik naar het dierenasiel om een poekie te zoekie.. ehh zoeken. Oooooooooooooh WAT een feest, al dat pluizige gedierte. Je mag normaal maar met één kat nader kennismaken (ivm overdracht ziektes als je aan veel meer katten zit), maar ik heb er 3 gezien. Een klein witje van 3 maanden, een klein rood katertje van 3 maanden en een heeeeeeeeel zacht nieuwsgierig katje van 6 maanden. Nou, dat was bijna liefde op het eerste gezicht, het duurde ongeveer 2 minuten voor ik wist DITTISSUM! Dus. Nog even snel poekiestuff gehaald en huis in orde gemaakt en toen terug naar het asiel. En nu istie van mij, en hij heet Kareltje en hij wil heel heel heel veel knuffelen en op schoot liggen, vooral als ik andere dingen te doen denkt te hebben. Laptop en kat gaat nog, bord eten en kat gaat niet. Hij is nu in zijn peuterpuberteit volgens mij, bijten en stout doen, en straf krijgen maar daarna maken we het weer heel knuffelig goed
Volgende week donderdag is het hakkie tsjakkie weg met zakkie en gaat ie onder het mes. Oooooooooooh ik vintut zo erg, zo'n klein mannetje nog, als alles maar goed gaat! Ik had na thuiskomst van de vakantie nog heerlijk anderhalve week vrij voor ik in D. aan de slag moest. Natuurlijk lekker veel gesport, heel veel geslapen en zowaar nog on tour geweest wat vriendinnetjes bezocht.
Daar in D. was het net thuiskomen, ik had er in april natuurlijk gewerkt en het was heel vertrouwd. Ben begonnen met een dienst-spreekuur-dienst en het ging prima. De eerste bevalling is achter de rug en ook iemand met spoed ingestuurd vanwege behoorlijk veel bloedverlies bij een placenta die voor de uitgang ligt (daar kan geen kind langs, dus het is een keizersnee geworden), met allen gaat het goed!
Wat heb ik nog in het verschiet... Ik ben heel serieus bezig met het willen, doen, hoe en waarom van afvallen. Man, dat valt niet mee om te bedenken. Willen en doen zijn twee verschillende dingen, waarom en hoe zijn two worlds apart! We brainstormen vrolijk verder, ik kom er wel. Daarna pas weer een volgende stap (zeg zij na een balisto achter de kiezen te hebben hahaha).
Mijn rooster t/m juni heb ik binnen, jan/feb en nog ergens een maand zijn een beetje magertjes, maar on the positive side, ik heb wel veel vrije tijd en dat heb ik toch wel gemist in E. Qua centjes zie ik wel hoe ik 't doe, kan ik me nog niet druk om maken. Dat doe ik wel als de belastingdienst zijn rekening stuurt, en mijn accountant... en de zorgverzekeraar en wie ik nog maar meer geld schuldig ben. Het komt wel goed, net als de afgelopen anderhalf jaar!
De collega's zijn ff uit eten, vandaar dat ik even een paar uur dienst heb. Vanmiddag kreeg ik telefoon dat ik ook mee mocht, mooi op tijd hahaha, ik ben een beetje half (verkoudheid on it's way), dus zo maar ff op bedje, tot de dames klaar zijn en dan geef ik mijn dienst weer door. Morgen maar liefst drie hele uren spreekuur, middag vrij, do.dag vrij, vrijdag dienst, weekend en maandag vrij, dinsdag spreekuur en dan 6 dagen vrij. Olé!
Doei!
4 nov 2008 - La Palma - Deel I
Vrijdagavond aankomst, helaas 2 uur later ivm defecte boordradio, ik geloof dat ie er normaal 3 heeft en twee waren stuk. Als de derde er ook aan zou gaan, kon hij niet meer opstijgen vanaf La Palma. Op Tenerife hebben we een tussenlanding gemaakt omdat daar technisch personeel voor handen was. Veel consternatie in het vliegtuig. Alsof de piloot et al dit hadden kunnen zien aankomen ofzo. ZUCHT. Twee eilanden voor de prijs van één! Ik wilde alleen maar een bed voor de nacht, ik was moe, honger, hoofdpijn. Waar dat bed zou staan zou mij een worst zijn. Uiteindelijk konden we alsnog naar La Palma alwaar we om zo'n half 9 landden. Toen nog mijn autootje halen en koffer inladen. Oh ja, en in het donker door de bergen naar de andere kant van het eiland. Altijd spannend. Aangekomen heb ik nog gedouched en ben ik naar bed gegaan, ik was bekaf.
Zaterdag was er een informatie bijeenkomst van de reisorganisatie. Gezellig om wat mede platlanders te zien. Ik heb twee excursies geboekt, 1 op maandag, 1 op donderdag. Verder ben ik die ochtend naar Roque de los Muchachos gereden, het hoogste punt van het eiland. Het eiland is bijna 2.5 km hoog, maar qua diameter maar heel smalletjes dus het ging af en toe ERRUG stijl. 15% was geen uitzondering. Aangekomen was het een beetje een anticlimax want het was in nevelen gehuld. Maar aan de andere kant, het was net zo koud (zo niet kouder!) dan thuis, dus het voelde wel vertrouwd haha. Helaas had ik geen dikke kleren mee, duh. Dus in zomerjasje maar mèt sjaal de auto uit. Het waaide en het was zó koud, dat er een dikke laag ijs op de hekken zat. Heel byzonder om dit op een verder warm eiland mee te maken. Dit was eigenlijk nog wel grappiger dan dat je hier normaal met je hoofd boven de wolken zit (been there, done that last year). Even opwarmen in de auto en toen een stukje gelopen. Mijn autowagenziek was inmiddels over dus kon ik aan de terugreis beginnen :-/.
Terug in Puerto Naos waaide het ook daar behoorlijk hard. Zwemmen/zonnen ging 't niet worden, maar toch ff de boulevard en het strand op. Heerlijk... blote voetjes en zwart zand tussen je tenen. Ik ben onder een palmboom gekropen en toch even van de zon genoten. 's Middags even siësta gehouden en vervolgens kon ik 's avonds natuurlijk niet slapen :P
Zondag was het prachtig weer! Graad of 25 denk ik, weinig wind en veel zon! Ik heb volgens mij zo weinig gedaan die dag, dat ik niet eens meer weet wat ik heb gedaan. Ergens op een ligstoel gehangen en in slaap gevallen in de zon. Dat was het hoogtepunt van de dag. Heerlijk!
Maandag gewandeld met een groep geleid door een gids. Het eerste deel bevatte wat steile en gladde gedeeltes, mede door de enorme plensbuien. Wederom... stond ik daar in mijn zomerjasje *zucht *, je kunt wel zien wie geen doorgewinterde wandelaar is haha, neem daarbij m'n mooi roze gelakte nageltjes en 't is helemaal duidelijk. Overigens, geen nagellak op doen als je niet zeker weet dat je ergens remover kunt kopen, ahum... Er zitten hier al aardig wat lagen op om het dan maar een beetje toonbaar te houden. Zelfs voor het eerst in heeeeeeel lange tijd mijn teennagels onder handen genomen met lak hahahaha, het wordt nog wat met Janne haha. Het tweede gedeelde ging makkelijker, daarna met een grote groep nog een bananenplantage bezocht en uitleg hierover. Weer wat dingen geleerd! 's Avonds rond 17.00 was ik weer terug in het appartement en ondanks zere benen even dapper geweest en een andere supermarkt gezocht dan die bij het hotel; errug weinig in assortiment. Gevonden! Maar nu zoveel keus en zoveel lekkers haha. Maar ook groente en daar ging 't me toch om. En daarnaast heerlijk lokaal fruit gehaald. De sinaasappelen groeien hier gewoon aan de bomen dus daar wat van mee. En lekkers gemaakt van amandelen (die groeien hier ook). Goed, zo rond half 9 gingen mijn luikjes een beetje dicht en nog tot 10 uur liggen lezen voor ik... gzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Dinsdag ging ik het zuiden verkennen, ik wilde de vulkanen wel eens zien. Een fikse krater van 50 meter diep van vulkaan die in 1677 was uitgebarsten en eentje verderop die in 1971 nog van zich liet horen (en hoe!). Van te voren het visitorscentre bezocht en me even wat ingelezen. De wandeling naar vulkaan 1 was prima te doen, leuk tochtje heen, mooi uitzicht, leuk tochtje terug. Ik had 't nog lang niet bekeken en besloot ook naar vulkaan nummer 2 te lopen. Eerst vrij steil door het grind naar beneden. Erg spannend op m'n Nike's... Toen nog een 20 minuten lopen en hoplakee, another vulcano. Ik zou naar de top, maar... het pad was toch iets anders, geen rugzak, minder goed schoeisel en nog pijn in de benen en vooral kuiten van maandag. Ik ben even met mezelf in overleg gegaan, je moet wat in je uppie, en besloten dat het verstandiger (bleeeeeeeeeg) was om NIET naar boven te gaan. Jammer. Als je valt, val je diep. Zucht, nu ja, teruggegaan, en het zelfde steile grindpad omhoog gegaan. MANNNNNNNN wat een klus. Ondertussen ben ik weer in mijn appartement en ik kan niet echt normaal lopen. Heeft even wat opwarmtijd nodig...
Het is heel lekker zo alleen, veel nadenken en voelen. Gedachten die komen en weer gaan, gevoelens die komen en weer gaan. Als een stroom gaat alles aan me voorbij, geen gepieker, slechts gedachten. En meestal heel veel lol met mezelf, melige nederlandse liedjes zingen als ik alleen ben met mijn gezwoeg tijdens het wandelen, 4 talen door elkaar spreken en anders maar met handen en voeten (eh... laat die voeten maar zitten, die zijn in staking).
Zaterdag was er een informatie bijeenkomst van de reisorganisatie. Gezellig om wat mede platlanders te zien. Ik heb twee excursies geboekt, 1 op maandag, 1 op donderdag. Verder ben ik die ochtend naar Roque de los Muchachos gereden, het hoogste punt van het eiland. Het eiland is bijna 2.5 km hoog, maar qua diameter maar heel smalletjes dus het ging af en toe ERRUG stijl. 15% was geen uitzondering. Aangekomen was het een beetje een anticlimax want het was in nevelen gehuld. Maar aan de andere kant, het was net zo koud (zo niet kouder!) dan thuis, dus het voelde wel vertrouwd haha. Helaas had ik geen dikke kleren mee, duh. Dus in zomerjasje maar mèt sjaal de auto uit. Het waaide en het was zó koud, dat er een dikke laag ijs op de hekken zat. Heel byzonder om dit op een verder warm eiland mee te maken. Dit was eigenlijk nog wel grappiger dan dat je hier normaal met je hoofd boven de wolken zit (been there, done that last year). Even opwarmen in de auto en toen een stukje gelopen. Mijn autowagenziek was inmiddels over dus kon ik aan de terugreis beginnen :-/.
Terug in Puerto Naos waaide het ook daar behoorlijk hard. Zwemmen/zonnen ging 't niet worden, maar toch ff de boulevard en het strand op. Heerlijk... blote voetjes en zwart zand tussen je tenen. Ik ben onder een palmboom gekropen en toch even van de zon genoten. 's Middags even siësta gehouden en vervolgens kon ik 's avonds natuurlijk niet slapen :P
Zondag was het prachtig weer! Graad of 25 denk ik, weinig wind en veel zon! Ik heb volgens mij zo weinig gedaan die dag, dat ik niet eens meer weet wat ik heb gedaan. Ergens op een ligstoel gehangen en in slaap gevallen in de zon. Dat was het hoogtepunt van de dag. Heerlijk!
Maandag gewandeld met een groep geleid door een gids. Het eerste deel bevatte wat steile en gladde gedeeltes, mede door de enorme plensbuien. Wederom... stond ik daar in mijn zomerjasje *zucht *, je kunt wel zien wie geen doorgewinterde wandelaar is haha, neem daarbij m'n mooi roze gelakte nageltjes en 't is helemaal duidelijk. Overigens, geen nagellak op doen als je niet zeker weet dat je ergens remover kunt kopen, ahum... Er zitten hier al aardig wat lagen op om het dan maar een beetje toonbaar te houden. Zelfs voor het eerst in heeeeeeel lange tijd mijn teennagels onder handen genomen met lak hahahaha, het wordt nog wat met Janne haha. Het tweede gedeelde ging makkelijker, daarna met een grote groep nog een bananenplantage bezocht en uitleg hierover. Weer wat dingen geleerd! 's Avonds rond 17.00 was ik weer terug in het appartement en ondanks zere benen even dapper geweest en een andere supermarkt gezocht dan die bij het hotel; errug weinig in assortiment. Gevonden! Maar nu zoveel keus en zoveel lekkers haha. Maar ook groente en daar ging 't me toch om. En daarnaast heerlijk lokaal fruit gehaald. De sinaasappelen groeien hier gewoon aan de bomen dus daar wat van mee. En lekkers gemaakt van amandelen (die groeien hier ook). Goed, zo rond half 9 gingen mijn luikjes een beetje dicht en nog tot 10 uur liggen lezen voor ik... gzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Dinsdag ging ik het zuiden verkennen, ik wilde de vulkanen wel eens zien. Een fikse krater van 50 meter diep van vulkaan die in 1677 was uitgebarsten en eentje verderop die in 1971 nog van zich liet horen (en hoe!). Van te voren het visitorscentre bezocht en me even wat ingelezen. De wandeling naar vulkaan 1 was prima te doen, leuk tochtje heen, mooi uitzicht, leuk tochtje terug. Ik had 't nog lang niet bekeken en besloot ook naar vulkaan nummer 2 te lopen. Eerst vrij steil door het grind naar beneden. Erg spannend op m'n Nike's... Toen nog een 20 minuten lopen en hoplakee, another vulcano. Ik zou naar de top, maar... het pad was toch iets anders, geen rugzak, minder goed schoeisel en nog pijn in de benen en vooral kuiten van maandag. Ik ben even met mezelf in overleg gegaan, je moet wat in je uppie, en besloten dat het verstandiger (bleeeeeeeeeg) was om NIET naar boven te gaan. Jammer. Als je valt, val je diep. Zucht, nu ja, teruggegaan, en het zelfde steile grindpad omhoog gegaan. MANNNNNNNN wat een klus. Ondertussen ben ik weer in mijn appartement en ik kan niet echt normaal lopen. Heeft even wat opwarmtijd nodig...
Het is heel lekker zo alleen, veel nadenken en voelen. Gedachten die komen en weer gaan, gevoelens die komen en weer gaan. Als een stroom gaat alles aan me voorbij, geen gepieker, slechts gedachten. En meestal heel veel lol met mezelf, melige nederlandse liedjes zingen als ik alleen ben met mijn gezwoeg tijdens het wandelen, 4 talen door elkaar spreken en anders maar met handen en voeten (eh... laat die voeten maar zitten, die zijn in staking).
29 mei 2008 - Verloskunde...
Het is alweer enige maanden geleden eer ik mijn laatste blogje schreef. Talloze ideeën kwamen in mijn hoofd op, maar geen tijd (en geen zin haahah) om dit uit te werken. Nou, het is er dan eindelijk toch van gekomen!
Tijd!
Welliswaar tijdens mijn dienst, maar voila, ik kan altijd even stoppen, nietwaar?
Ik krijg regelmatig aannames over mijn werk te horen die niet kloppen. Ik noem er een paar.
1. Ik word (alleen) opgepiept voor bevallingen.
2. Verloskunde is 80% wachten, 20% iets doen.
3. Ik doe alleen maar bevallingen.
4. Bij een dienst van 24 uur ben ik 24 uur wakker.
Ad 1)
Ik word niet opgepiept, ik word gebeld, afhankelijk vd praktijk op de mobiel die ik met de overdracht mee krijg of op mijn eigen mobiele nummer. Ik word gebeld op de vreemdste tijden met de vreemdste vragen. NIET alleen voor bevallingen, ik word gebeld als iemand onzeker is of zij het kindje nog wel goed genoeg voelt bewegen, ik wordt gebeld als mevrouw bloedverlies heeft, ik word gebeld als zij denkt weeën te hebben, ik word gebeld om een afspraak te verzetten ik word gebeld door de gynaecoloog om te overleggen over een dame die op het spreekuur door mijn collega is ingestuurd, ik word gebeld omdat mw het niet meer ziet zitten en psychisch helemaal in de war is, ik word gebeld door de kraamafdeling om te vertellen dat mevrouw X is bevallen en met kind en al naar huis gaat. Ik word gebeld omdat iemand vocht vasthoudt. ETCETCETCETCETC. Bij alle klachtjes en vragen van de zwangeren en/of hun partner en/of kraamvrouwen en/of kraamverzorgsters ben ik constant aan het denken en risico's aan het selecteren; kan ik dit oplossen, kan ik iets missen, heeft dit verstrekkende gevolgen, moet ik langs of niet, moet ik haar naar het ziekenhuis sturen of niet, voor een consult of een overdracht? Deze risicoselectie gaat ook door tijdens de bevallingen. Zijn het weeën? Zo ja, schiet de ontsluiting goed genoeg op? Kan mw het nog aan? Vind het kindje het nog leuk? Schiet het persen vlot genoeg op? Vind het kindje het nog leuk dan? Zo niet, ga ik door met persen en heb ik 't kind binnen 10 minuten, of laat ik haar stoppen en bel de ambulance? Als het kind er slecht uitkomt, krijg ik hem/haar er zelf bovenop? Wie laat ik bellen naar 112, wat heb ik NU nodig, hoe is het met bloedverlies van moeder? Loopt zij niet leeg omdat ik alleen oog voor de reanimatie heb? Als het misgaat, racen achter de ambu aan (niet proberen bij te houden), er willen zijn voor de mensen, ook nog in het ziekenhuis. Daarna regelmatig contact houden, telefonisch of langsgaan. Hun kind bewonderen, ook als is het na 26 weken in de buik overleden. Emotionele steun verlenen en dan ook nog je eigen verdriet van het gebeuren een plaats geven.
Ad 2)
Soms slaap ik 2 van de 24 uur, soms werk ik 2 van de 24 uur. Vandaag was het tweede het geval. Stierlijk saai.
Ad 3)
Naast bevallingen en alles genoemd bij Ad 1), zijn er ook nog de spreekuren waarbij de zwangeren vanaf 8 weken en tot 42 weken langskomen. Eerst maandelijks, op het einde wekelijks. Ook daar risicoselectie. Is de bloeddruk nog normaal, hoe voelt mw zich, alles geregeld voor de bevalling? Waar bevallen? Mag mw nog kiezen? Onder onze leiding (poliklinisch) of gaat de gynaecoloog de bevalling doen (klinisch)? Is er bloedgeprikt als nodig? Gaat het goed met het kindje, beweegt 't voldoende, groeit en bloeit het. Hartslag oké? Vragen? (Ook hier de meest exotische vragen, je lacht je soms rot, ik heb ERG veel gein op een spreekuurdag).
Oh ja, als 't kind eruit is, is 't niet 'Hai, zwaai, bye'. Tot 10 dagen na de bevalling komen we langs, eerste elke dag, daarna om de dag. Alles goed met moeder en kind? Hechtingen genezen goed? BV gaat goed? Kind poept, plast, groeit, drinkt en doet wat hij/zij moet doen? Niet tè geel? Vragen van ouders beantwoorden, in overleg met kraamzorg hoe we 't beste kunnen handelen bij afwijkingen, soms zelfs toch insturen naar het ziekenhuis omdat het kindje te geel is, te weinig groeit, te veel spuugt en alles wat er verder mis kan gaan. Kindje aangegeven bij de gemeente? Vitamine K in huis? Hielprik en gehoorscreening geweest? Waar ik nu werk is het zo geregeld dat de kraamvisites gescheiden zijn van de diensten. Heel relaxed, soms ook niet. Soms moet ik ook dan met spoed met 160 km/u naar Lemmer om nog net een kind op te kunnen vangen. Ook dan relaxed en rustig blijven (ik ken geen paniek), er een feestje van maken, uitleggen wat er gebeurt, waarom ik iets doe. Ik klets heel wat af hahaha, gewoon snel praten, dan kun je heel wat informatie kwijt.
Ad 4)
Godzijdank niet. Ik kan gelukkig overal en op de gekste tijden slapen, dus als ik een nacht heb doorgehaald, kruip ik er 's middags in en hoop ik dat ik even niet gebeld word.
Goh, als ik dit nalees lijkt het best veel kommer en kwel... ECHT NIE. Het is geweldig, het is super het is een privilege om bij een geboorte van een nieuw mens op deze wereld aanwezig te mogen zijn. De vreugde, de blijheid na de eerste schreeuw, de woorden 'Bedankt dat je er bij bent gebleven' als je tóch naar het ziekenhuis hebt ingestuurd en ondanks de donkere wallen op half 7 mee hebt zitten puffen en persen daar. Een dikke knuffel krijgen omdat 'Dank je' de lading niet dekte na het begeleiden van het kraambed na een doodgeboren kindje. Vriendjes maken met de mopperige gynaecoloog door de ingestuurde bevalling in het ziekenhuis zelf af te maken als hij ondertussen een keizersnee staat te doen. De boze blikken tijdens een wee, de stralende lach na de geboorte. De vader die in huilen uitbarst na de eerste blik op zijn pasgeboren zoon. Zijn trillende handen bij het doorknippen van de navelstreng. Ontroerend. Mijn handen op een buik met daarin een levend mensje, het vertrouwen dat je krijgt omdat je haar daar aanraken mag. Het wiebelen van een heel klein kontje in de palm van je hand daar op die buik. Een voetje dat zich afzet onder je handen. Ik heb niets meer te wensen; ik heb de leukste baan van de hele wereld.
Oh zo
Tijd!
Welliswaar tijdens mijn dienst, maar voila, ik kan altijd even stoppen, nietwaar?
Ik krijg regelmatig aannames over mijn werk te horen die niet kloppen. Ik noem er een paar.
1. Ik word (alleen) opgepiept voor bevallingen.
2. Verloskunde is 80% wachten, 20% iets doen.
3. Ik doe alleen maar bevallingen.
4. Bij een dienst van 24 uur ben ik 24 uur wakker.
Ad 1)
Ik word niet opgepiept, ik word gebeld, afhankelijk vd praktijk op de mobiel die ik met de overdracht mee krijg of op mijn eigen mobiele nummer. Ik word gebeld op de vreemdste tijden met de vreemdste vragen. NIET alleen voor bevallingen, ik word gebeld als iemand onzeker is of zij het kindje nog wel goed genoeg voelt bewegen, ik wordt gebeld als mevrouw bloedverlies heeft, ik word gebeld als zij denkt weeën te hebben, ik word gebeld om een afspraak te verzetten ik word gebeld door de gynaecoloog om te overleggen over een dame die op het spreekuur door mijn collega is ingestuurd, ik word gebeld omdat mw het niet meer ziet zitten en psychisch helemaal in de war is, ik word gebeld door de kraamafdeling om te vertellen dat mevrouw X is bevallen en met kind en al naar huis gaat. Ik word gebeld omdat iemand vocht vasthoudt. ETCETCETCETCETC. Bij alle klachtjes en vragen van de zwangeren en/of hun partner en/of kraamvrouwen en/of kraamverzorgsters ben ik constant aan het denken en risico's aan het selecteren; kan ik dit oplossen, kan ik iets missen, heeft dit verstrekkende gevolgen, moet ik langs of niet, moet ik haar naar het ziekenhuis sturen of niet, voor een consult of een overdracht? Deze risicoselectie gaat ook door tijdens de bevallingen. Zijn het weeën? Zo ja, schiet de ontsluiting goed genoeg op? Kan mw het nog aan? Vind het kindje het nog leuk? Schiet het persen vlot genoeg op? Vind het kindje het nog leuk dan? Zo niet, ga ik door met persen en heb ik 't kind binnen 10 minuten, of laat ik haar stoppen en bel de ambulance? Als het kind er slecht uitkomt, krijg ik hem/haar er zelf bovenop? Wie laat ik bellen naar 112, wat heb ik NU nodig, hoe is het met bloedverlies van moeder? Loopt zij niet leeg omdat ik alleen oog voor de reanimatie heb? Als het misgaat, racen achter de ambu aan (niet proberen bij te houden), er willen zijn voor de mensen, ook nog in het ziekenhuis. Daarna regelmatig contact houden, telefonisch of langsgaan. Hun kind bewonderen, ook als is het na 26 weken in de buik overleden. Emotionele steun verlenen en dan ook nog je eigen verdriet van het gebeuren een plaats geven.
Ad 2)
Soms slaap ik 2 van de 24 uur, soms werk ik 2 van de 24 uur. Vandaag was het tweede het geval. Stierlijk saai.
Ad 3)
Naast bevallingen en alles genoemd bij Ad 1), zijn er ook nog de spreekuren waarbij de zwangeren vanaf 8 weken en tot 42 weken langskomen. Eerst maandelijks, op het einde wekelijks. Ook daar risicoselectie. Is de bloeddruk nog normaal, hoe voelt mw zich, alles geregeld voor de bevalling? Waar bevallen? Mag mw nog kiezen? Onder onze leiding (poliklinisch) of gaat de gynaecoloog de bevalling doen (klinisch)? Is er bloedgeprikt als nodig? Gaat het goed met het kindje, beweegt 't voldoende, groeit en bloeit het. Hartslag oké? Vragen? (Ook hier de meest exotische vragen, je lacht je soms rot, ik heb ERG veel gein op een spreekuurdag).
Oh ja, als 't kind eruit is, is 't niet 'Hai, zwaai, bye'. Tot 10 dagen na de bevalling komen we langs, eerste elke dag, daarna om de dag. Alles goed met moeder en kind? Hechtingen genezen goed? BV gaat goed? Kind poept, plast, groeit, drinkt en doet wat hij/zij moet doen? Niet tè geel? Vragen van ouders beantwoorden, in overleg met kraamzorg hoe we 't beste kunnen handelen bij afwijkingen, soms zelfs toch insturen naar het ziekenhuis omdat het kindje te geel is, te weinig groeit, te veel spuugt en alles wat er verder mis kan gaan. Kindje aangegeven bij de gemeente? Vitamine K in huis? Hielprik en gehoorscreening geweest? Waar ik nu werk is het zo geregeld dat de kraamvisites gescheiden zijn van de diensten. Heel relaxed, soms ook niet. Soms moet ik ook dan met spoed met 160 km/u naar Lemmer om nog net een kind op te kunnen vangen. Ook dan relaxed en rustig blijven (ik ken geen paniek), er een feestje van maken, uitleggen wat er gebeurt, waarom ik iets doe. Ik klets heel wat af hahaha, gewoon snel praten, dan kun je heel wat informatie kwijt.
Ad 4)
Godzijdank niet. Ik kan gelukkig overal en op de gekste tijden slapen, dus als ik een nacht heb doorgehaald, kruip ik er 's middags in en hoop ik dat ik even niet gebeld word.
Goh, als ik dit nalees lijkt het best veel kommer en kwel... ECHT NIE. Het is geweldig, het is super het is een privilege om bij een geboorte van een nieuw mens op deze wereld aanwezig te mogen zijn. De vreugde, de blijheid na de eerste schreeuw, de woorden 'Bedankt dat je er bij bent gebleven' als je tóch naar het ziekenhuis hebt ingestuurd en ondanks de donkere wallen op half 7 mee hebt zitten puffen en persen daar. Een dikke knuffel krijgen omdat 'Dank je' de lading niet dekte na het begeleiden van het kraambed na een doodgeboren kindje. Vriendjes maken met de mopperige gynaecoloog door de ingestuurde bevalling in het ziekenhuis zelf af te maken als hij ondertussen een keizersnee staat te doen. De boze blikken tijdens een wee, de stralende lach na de geboorte. De vader die in huilen uitbarst na de eerste blik op zijn pasgeboren zoon. Zijn trillende handen bij het doorknippen van de navelstreng. Ontroerend. Mijn handen op een buik met daarin een levend mensje, het vertrouwen dat je krijgt omdat je haar daar aanraken mag. Het wiebelen van een heel klein kontje in de palm van je hand daar op die buik. Een voetje dat zich afzet onder je handen. Ik heb niets meer te wensen; ik heb de leukste baan van de hele wereld.
Oh zo
23 feb 2008 - Ik ga op reis en neem mee...
Dat spelletje ken je vast wel van een lange (auto)rit, een reis naar verre bestemming, exotische oorden waar je weken gaat verblijven.
Dit blogje gaat daar niet over.
Neen, Janne gaat 2 nachtjes uit logeren voor haar werk (60 uur dienst *AHUM*) en de hele auto zit tot de nok toe vol. Het is bijna sneu man! Maar ik hepput echt allumaal nodig!!! EGTWAAR!
Wat heb ik mee... (hoedt u, lange lijst!)
*dekbed
*dekbedovertrekset (doet 't ook leuk bij galgje)
*kussen
*kussensloop (niets slaapt zo lekker als... ach, you get the point)
*koffer met kleren voor 3 dagen, elke bevalling is zweten en meuren, dus voor de zekerheid 2 tops, 3 bloezen, een vest en het nodige onderspul mee.
*Toilettas met weinig en nog zit ie propvol, hoe krijg ik 't voor elkaar.
*3 handdoeken, ik 'moet' ook nog ergens mijn haartjes wassen één dezer dagen
*4 verschillende laders voor de nodige elektronische apparatuur, te weten:
- mobiele telefoon
- portable dvd speler
- mp3 speler
- bluetooth 'oortje' (die terug kan, telefoon snapt 'm niet en de lader knettert alsof ie last heeft van 220 Volt)
*bovenstaand elektronische apparatuur
*3 dvd's
*Eén bouquetreeksboekje (het is wat)
*Eén A4-ordner voor accountant
*Eén A4-ordner met cursus voor in spaarzame vrije tijd
*Eén sporttas, gevuld, voor als ik maandagavond nog een uurtje wil fitnessen.
*Eén tas met nodig en onnodig voedsel:3x ontbijt, 3x lunch, 3x avondeten, fruit en snacks voor de nachtelijke beval uren
*Eén verloskoffer (=gereedschapskoffer van de Gamma, gevuld met allerlei 'enge' dingen).
*Eén koffer met zuurstof voor eventueel beademen bij slechte (of geen :-() start van een pasgeborene
*Eén tasje met hartjesluisterapparaat
*Eén mini koeltasje voor medicatie
*Eén baarkruk
*Eén doos met onsteriele handschoenen
*Mijn prachtig roodleren visitetas met de dienstmap
En daarbij nog de standaarduitrusting van mijn auto, de achterbank doet dienst als opslagplaats voor o.a. mijn alle-straten-van-nederland-gids (who needs a Tomtom?)
Ik krijg regelmatig de vraag of ik op vakantie ga als ik weer sta in te laden. Het leven van een verloskundig waarneemster gaat niet over rozen hahaha. Ik hoop dat ik ooooooooooit dienst kan doen vanuit mijn eigen huis, mijn eigen bedje en (in een rustige dienst) vanaf een terrasje met leuk gezelschap. Ik doe m'n best :D
Dit blogje gaat daar niet over.
Neen, Janne gaat 2 nachtjes uit logeren voor haar werk (60 uur dienst *AHUM*) en de hele auto zit tot de nok toe vol. Het is bijna sneu man! Maar ik hepput echt allumaal nodig!!! EGTWAAR!
Wat heb ik mee... (hoedt u, lange lijst!)
*dekbed
*dekbedovertrekset (doet 't ook leuk bij galgje)
*kussen
*kussensloop (niets slaapt zo lekker als... ach, you get the point)
*koffer met kleren voor 3 dagen, elke bevalling is zweten en meuren, dus voor de zekerheid 2 tops, 3 bloezen, een vest en het nodige onderspul mee.
*Toilettas met weinig en nog zit ie propvol, hoe krijg ik 't voor elkaar.
*3 handdoeken, ik 'moet' ook nog ergens mijn haartjes wassen één dezer dagen
*4 verschillende laders voor de nodige elektronische apparatuur, te weten:
- mobiele telefoon
- portable dvd speler
- mp3 speler
- bluetooth 'oortje' (die terug kan, telefoon snapt 'm niet en de lader knettert alsof ie last heeft van 220 Volt)
*bovenstaand elektronische apparatuur
*3 dvd's
*Eén bouquetreeksboekje (het is wat)
*Eén A4-ordner voor accountant
*Eén A4-ordner met cursus voor in spaarzame vrije tijd
*Eén sporttas, gevuld, voor als ik maandagavond nog een uurtje wil fitnessen.
*Eén tas met nodig en onnodig voedsel:3x ontbijt, 3x lunch, 3x avondeten, fruit en snacks voor de nachtelijke beval uren
*Eén verloskoffer (=gereedschapskoffer van de Gamma, gevuld met allerlei 'enge' dingen).
*Eén koffer met zuurstof voor eventueel beademen bij slechte (of geen :-() start van een pasgeborene
*Eén tasje met hartjesluisterapparaat
*Eén mini koeltasje voor medicatie
*Eén baarkruk
*Eén doos met onsteriele handschoenen
*Mijn prachtig roodleren visitetas met de dienstmap
En daarbij nog de standaarduitrusting van mijn auto, de achterbank doet dienst als opslagplaats voor o.a. mijn alle-straten-van-nederland-gids (who needs a Tomtom?)
Ik krijg regelmatig de vraag of ik op vakantie ga als ik weer sta in te laden. Het leven van een verloskundig waarneemster gaat niet over rozen hahaha. Ik hoop dat ik ooooooooooit dienst kan doen vanuit mijn eigen huis, mijn eigen bedje en (in een rustige dienst) vanaf een terrasje met leuk gezelschap. Ik doe m'n best :D
1 feb 2008 - Valkenburg
Nou, het duurt een paar maanden, maar dan komt er weer 's een blog! Ik heb er nog 2 in mijn hoofd 'voor den toekomst' dus hoedt u ;)
En vanmiddag ga ik weer verder hahaha, jaja, ik maak me er makkelijk van af :D
Zo was ik weer. Ik had allemaal sms-jes verzonden naar hyves, zodat al onze avont/duren bij mijn WWW kwamen te staan, maar helaas... En nu zijn deze ook al uit mijn 'foon verdwenen, dus moet ik zowaar op eigen kracht deze blog schrijven haha.
Anyway, op een mooie woensdagochtend, na een pittig uur bodycombat vertrokken wij zo rond half 1 volgeladen (wij en auto) richting het zuiden. Ieder de helft van de rit, het vlotte goed en zo goed als geen file's onderweg. Brigit wilde zo graag eens bergen zien. Nu noemen wij in Leeuwarden een terp al een berg (wat dat betreft woonde ik in Heechterp dus in de Alpen haha), dus we verwachtten wel enige bevrediging van dat verlangen.
Het duurde nog tot vlak voor Valkenburg totdat ineens het landschap omsloeg van platland naar heuvelachtig. WOEHOEEEE! Gietje blij, ik ook. Was moooooooooi. Blij en moe kwamen we bij het hotel aan, de beschrijving die we hadden van de reisorganisatie klopte niet, maar door een beetje rond te rijden kwamen we er ook. Een groot 4 **** hotel, deel oudbouw, deel nieuwbouw en... We mochten kiezen! Brigit had gelezen in de recensies dat de nieuwbouwkamers echt veel groter waren, dus hebben we voor die gekozen.
Het hele hotel was een behooooooooorlijk doolhof, manmanman, dat viel niet mee. Uiteindelijk hebben we 't natuurlijk wel gevonden. De kamer was prima en de bedjes waren zacht!
Vrij gauw zijn we daarna 'de stad' ingegaan. Totaal off season en off time-of-day liepen we in de schemerige en verlaten straten. Tsja... bijna Spooky! Gelukkig waren er wel wat eettentjes open, want honger hadden we. Uiteindelijk werd 't een italiaans iets met 48 soorten thee haha. Keuzeskeuzeskeuzes. Heerlijk gegeten en veel gekletst natuurlijk. Daarna nog een rondje Valkenburg gedaan, een trap beklommen die veel beloofde, maar boven aan gekomen *hijgpuf* géén beloning... Niets anders dan een saaie parkeerplaats (hoe die auto's daar zouden moeten komen is mij een raadsel).
In het hotel hebben we nog een duik in het zwembad genomen en in de jacuzzi gerelaxed. Gezien de tijd van het jaar was het ontzettend rustig, en ook in het zwembad. We hadden de hele handel voor onszelf.
Daarna rozig in slaap gevallen en 's ochtends het ontbijtbuffet. Hmmmmmmmmmmmmmmmm jammie. Hihi.
Na het ontbijt richting Maastricht gegaan met de trein. Aldaar geshopt en geld uitgegeven (gemiddeld een euro per meter hahaahah), de Nike shopt bekwijld èn 2 mooie topjes gekocht en elders nog vééééeél meer dingen die ik helemaal niet nodig had, zo gaat dat dan haha. Echte limburgse vlaai erbij.. Heerlijk. Moe, voldaan, bepakt en bezakt terug naar het hotel. Daar alle aankopen op het bed gegooid en natuurlijk de nodige foto's gemaakt. We hadden een snackbar gevonden om de hoek en heel vakantie-achtig zijn wij daar wezen eten. Wàt een snack-kaart hadden ze daar... heeeeeeeeeeeel veel vegispul, dus janne heeft friet met broodje hamburger gegeten. All veggie :D 's Avonds even uitbuiken en toen de sauna in geweest. IEEEEEEEEEE blote mannen ahhaahahah en ook het stoombad ontdekt. Na de 1e saunagang wist heel het hotel dat wij er waren; wisten wij veel dat er een heel systeem was om een afkoeldouche te nemen in plaats van vol onder die koude straal te gaan staan *GILLLLLLLLL*... De keer daarna hebben we 't heel beschaafd gehouden en met slechts wat iek-ak-oek kreten ons benat. In de luie stoelen lekker gesoezeld en bijgekomen. Vervolgens het zwembad en de jacuzzi in.
Nog rozer dan de 1e dag bedje in en slaaaaaaaaaaaapen.
De laatste dag van ons verblijf zijn we rond 11 uur vertrokken naar kasteel Hoensbroek. Wegens de tijd van het jaar hadden we het hele kasteel en terrein erom heen voor onszelf. Niet vervelend. Later kwamen we erachter dat zo'n beetje al onze gangen zijn gade geslagen door de bewakers die meekeken op de monitors.
Ik hoop dat ze gelachen hebben. Wij wel XD
Hierna richting huis, maar wel ff afslag 's Hertogenbosch genomen... Ergens heerlijk geluncht en bij het VVV gevraagd waar wij de lekkerste Bossche bollen konden vinden (daar kwamen wij namelijk voor :P ). Zij kreeg die vraag vaker, want het antwoord rolde er zo soepeltjes uit. Terug naar huis met heerlijke, tot de nok toe met slagroom gevulde en geheel gedompeld in pure chocolade Bossche bollen reden wij naar huis. File natuurlijk... was te verwachten. 19.00 waren we thuis en moe ook. Pfffffffffff.
Het waren een paar heerlijke dagen, veel gelachen en gekletst en de dagelijkse beslommeringen achter ons gelaten voor zolang het duurde!
En vanmiddag ga ik weer verder hahaha, jaja, ik maak me er makkelijk van af :D
Zo was ik weer. Ik had allemaal sms-jes verzonden naar hyves, zodat al onze avont/duren bij mijn WWW kwamen te staan, maar helaas... En nu zijn deze ook al uit mijn 'foon verdwenen, dus moet ik zowaar op eigen kracht deze blog schrijven haha.
Anyway, op een mooie woensdagochtend, na een pittig uur bodycombat vertrokken wij zo rond half 1 volgeladen (wij en auto) richting het zuiden. Ieder de helft van de rit, het vlotte goed en zo goed als geen file's onderweg. Brigit wilde zo graag eens bergen zien. Nu noemen wij in Leeuwarden een terp al een berg (wat dat betreft woonde ik in Heechterp dus in de Alpen haha), dus we verwachtten wel enige bevrediging van dat verlangen.
Het duurde nog tot vlak voor Valkenburg totdat ineens het landschap omsloeg van platland naar heuvelachtig. WOEHOEEEE! Gietje blij, ik ook. Was moooooooooi. Blij en moe kwamen we bij het hotel aan, de beschrijving die we hadden van de reisorganisatie klopte niet, maar door een beetje rond te rijden kwamen we er ook. Een groot 4 **** hotel, deel oudbouw, deel nieuwbouw en... We mochten kiezen! Brigit had gelezen in de recensies dat de nieuwbouwkamers echt veel groter waren, dus hebben we voor die gekozen.
Het hele hotel was een behooooooooorlijk doolhof, manmanman, dat viel niet mee. Uiteindelijk hebben we 't natuurlijk wel gevonden. De kamer was prima en de bedjes waren zacht!
Vrij gauw zijn we daarna 'de stad' ingegaan. Totaal off season en off time-of-day liepen we in de schemerige en verlaten straten. Tsja... bijna Spooky! Gelukkig waren er wel wat eettentjes open, want honger hadden we. Uiteindelijk werd 't een italiaans iets met 48 soorten thee haha. Keuzeskeuzeskeuzes. Heerlijk gegeten en veel gekletst natuurlijk. Daarna nog een rondje Valkenburg gedaan, een trap beklommen die veel beloofde, maar boven aan gekomen *hijgpuf* géén beloning... Niets anders dan een saaie parkeerplaats (hoe die auto's daar zouden moeten komen is mij een raadsel).
In het hotel hebben we nog een duik in het zwembad genomen en in de jacuzzi gerelaxed. Gezien de tijd van het jaar was het ontzettend rustig, en ook in het zwembad. We hadden de hele handel voor onszelf.
Daarna rozig in slaap gevallen en 's ochtends het ontbijtbuffet. Hmmmmmmmmmmmmmmmm jammie. Hihi.
Na het ontbijt richting Maastricht gegaan met de trein. Aldaar geshopt en geld uitgegeven (gemiddeld een euro per meter hahaahah), de Nike shopt bekwijld èn 2 mooie topjes gekocht en elders nog vééééeél meer dingen die ik helemaal niet nodig had, zo gaat dat dan haha. Echte limburgse vlaai erbij.. Heerlijk. Moe, voldaan, bepakt en bezakt terug naar het hotel. Daar alle aankopen op het bed gegooid en natuurlijk de nodige foto's gemaakt. We hadden een snackbar gevonden om de hoek en heel vakantie-achtig zijn wij daar wezen eten. Wàt een snack-kaart hadden ze daar... heeeeeeeeeeeel veel vegispul, dus janne heeft friet met broodje hamburger gegeten. All veggie :D 's Avonds even uitbuiken en toen de sauna in geweest. IEEEEEEEEEE blote mannen ahhaahahah en ook het stoombad ontdekt. Na de 1e saunagang wist heel het hotel dat wij er waren; wisten wij veel dat er een heel systeem was om een afkoeldouche te nemen in plaats van vol onder die koude straal te gaan staan *GILLLLLLLLL*... De keer daarna hebben we 't heel beschaafd gehouden en met slechts wat iek-ak-oek kreten ons benat. In de luie stoelen lekker gesoezeld en bijgekomen. Vervolgens het zwembad en de jacuzzi in.
Nog rozer dan de 1e dag bedje in en slaaaaaaaaaaaapen.
De laatste dag van ons verblijf zijn we rond 11 uur vertrokken naar kasteel Hoensbroek. Wegens de tijd van het jaar hadden we het hele kasteel en terrein erom heen voor onszelf. Niet vervelend. Later kwamen we erachter dat zo'n beetje al onze gangen zijn gade geslagen door de bewakers die meekeken op de monitors.
Ik hoop dat ze gelachen hebben. Wij wel XD
Hierna richting huis, maar wel ff afslag 's Hertogenbosch genomen... Ergens heerlijk geluncht en bij het VVV gevraagd waar wij de lekkerste Bossche bollen konden vinden (daar kwamen wij namelijk voor :P ). Zij kreeg die vraag vaker, want het antwoord rolde er zo soepeltjes uit. Terug naar huis met heerlijke, tot de nok toe met slagroom gevulde en geheel gedompeld in pure chocolade Bossche bollen reden wij naar huis. File natuurlijk... was te verwachten. 19.00 waren we thuis en moe ook. Pfffffffffff.
Het waren een paar heerlijke dagen, veel gelachen en gekletst en de dagelijkse beslommeringen achter ons gelaten voor zolang het duurde!
7 nov 2007 - Essex Mad
Zoals enkelen wel weten was ik afgelopen weekend in de UK. Via de wiewatwaars kon je al dan niet gewenst meegenieten met mijn belevenissen aldaar.
Vrijdag 2 november om 5.30 stond Victor voor de deur, mijn taxi tot Schiphol. We moesten eerst langs Hardegarijp om Rien op te halen. De heenweg ging rustig, even ergens een beetje stilgestaan, maar echt file mocht het niet heten. Iets voor half 8 kwamen we aan en zijn we meteen gaan inchecken. Sanja en Michaela geprobeerd te bereiken, zij waren er nog niet. Eerst maar 's een bakje thee/koffie. Ik werd gebeld door Sanja waar we zaten, lastig uit te leggen :-/. Gelukkig kon ik op haar vraag 'Wat zie je om je heen' antwoorden dat er vissen aan het plafond hingen en zo hebben we elkaar gevonden. Het was nog een aardig eindje naar de gate en bij het poortje ging ik 'af'. Ik maar denken wat voor metalerigs ik nog bij me had... Bleken het mijn haarklemmen te zijn hahaha *oeps*. Michaela kon de rest van het weekend door met een iets minder gepimpt kapsel, haar hairspray ging in de vuilnisbak.
De vlucht ging prima en in London aangekomen zijn we eerst met een rechtstreekse verbinding van Gatwick naar Victoria staton gegaan. Daar konden we onze koffers stallen voor een dagje à 6.50 pond. Toen toerist gespeeld!
En nu heb ik honger, rest volgt.
In London zijn we rondgeleid door Michaela, die daar 2 jaar heeft gewoond. Dat was superhandig natuurlijk! Travalgar square, Big Ben, Buckingham Palace, Westminster Abbey, Tower Bridge, alles hebben we gezien. Soms iets langer dan 5 minuten ;). De public transportation was nog even een uitdaging, maar ook dat kwam goed! Toen we uitgekeken waren, zijn we de koffers wezen halen, toen terug met de metro naar een treinstation, en vervolgen met de trein naar het station waar onze hosts woonden. Vanaf daar nog 5' lopen (voor zover dat nog wou) en tadaaaaaaaaaaaaaa, daar waren we dan!
EINDELIJK, zitten, schoenen uit en gezelligheid! Met een hapje en een drankje erbij was het compleet. 7 logees in één weekend, ik doe het ze niet na! Hele huis vol dutchies :) We zijn erg goed verzorgd! Ik zou eigenlijk op een luchtbedje in de kamer slapen, maar ik was één van de eersten wiens luikjes langzaam toegingen. Maar niet willen toegeven hè... het was zoooo gezellig! Uiteindelijk heb ik van bed geruild en sliep ik onderin een stapelbed, ik voelde me een beetje bezwaard, want ik had tenslotte iemands bedje (zij het met toestemming) 'ingepikt'. De volgende ochtend bleek dat één van de heren zo lief was geweest zijn bed af te staan aan haar en op het luchtbed had geslapen. Toen was ik mee-blij voor haar :)
Goed...
Het is inmiddels zaterdag. En ik ging niet alleen voor het sporten naar UK, maar oók voor FUDGE! Enkelen hadden in het nabij gelegen winkelcentrum een zaak gevonden met chocoladelekkers en fudge. Dus Sanja, Michaela en ik zijn die ochtend naar het winkelcentrum gegaan. We werden afgezet, maar hadden alledrie niet gevraagd of hij ons weer kwam halen, en hij zei ook niets. *ahum* Niet slim. Na de aankomen stonden we dus weer buiten en dachten "En nu?" Ach, we bellen wel even!
"Ik heb geen telefoon bij me, jij?"
"Nee"
"Jij dan?"
"Ook niet"
*oeps*
Goed, hoe moeilijk kon het zijn... Uiteindelijk hebben we de weg naar het station gevraagd, want vanaf daar wisten we de weg wel. Het station was zo'n 200 meter verderop dus na 5' waren we ook wel weer terug bij onze logeerplek! Eind goed al goed :)
In twee groepen gingen we naar het sportcentrum 30' met de auto verderop. Dean heeft 2x heen en weer gereden, wat een service! Aldaar spullen gedumpt, kracht verzameld (moed hadden we namelijk allemaal wel) en LOSSSS!!!
Eerst bodyattack, dat viel niet mee als je 't nooit doet. PFFFFFF. Af en toe even minder intensief, maar aan het eind van de les was ik alsnog redelijk stuk. Een uur pauze voor mij, een groot deel deed de pump mee. Ik maakte wat foto's. Daarna combat WOEHOEHEOEOEOEOEOEOE *juich*. Het was de huidige release en die vind ik errug leuk, leuke muziek, dus ik ging lekker los. Daarna voor mij weer een uurtje rust. Ik heb gekeken hoe de anderen los gingen met nogmaals Attack en heb even wat drogers aangetrokken. Een uur bodybalance volgde. Ook dat valt niet mee als je al wat stijf in 't lijf bent en nog moe van de reis. Daarna nog een uur pump. Ik ben halverwege ingestapt en het ging totaal niet, hahaha, heel bijzonder als je lijf niet zo erg meer wil wat jij wilt :) HELAAS is jam uitgevallen en GELUKKIG was er ook geen cd, anders had ik die zondag erna voor de klas kunnen staan. Ik dacht het toch niet!
Goed, douchen en een plek te eten vinden!
MANNN wat was iedereen hongerig en wat duurde het lang... Naja, 13 mensen bedienen, hoe moeilijk kan dat zijn? Uiteindelijk hadden we allemaal ons eten en was dat van mij erg rap weer weg. Dat ging er wel in ja hihihihi. Toen met z'n drieën het bord van medesporter nog helpen legen. Het was eerder de bedoeling dat we nog gingen bowlen en naar een club (alles was op één terrein te vinden, naast de sportschool een paar clubs, restaurants, bioscoop, etc). Maar bij de meesten gingen de oogjes langzaam toe... Op naar 'huis' en daar hebben we nog wat gekletst en gedronken en wederom lag ik pas om 1 uur. Niet slim. Wel leuk en gezellig!
Zondag werd ik pas om half 10 wakker. Heerlijk! Een heerlijk ontbijt gegeten en langzaam kunnen ontwaken.
Zo, weer even opslaan en iets anders doen. Ik krijg vierkante oogjes van het beeldscherm.
Zondag vandaag, tussen de babies door weer even verder tikken. Vorige week werden we in twee auto's vervoerd naar Fitness First. Er stond weer heel wat op het programma. Te beginnen met Balance door John en Sanja, met de ultimate standing strength van 8 minuten. WOEEEEEEEHOEEEEEEEEE, mijn lijf was nog aan het bijkomen van de dag ervoor, dus veel strength voelde ik niet. Gelukkig ben ik niet door m'n hoefjes gezakt. De meditation was echt een kadootje! Daarna Phil's step. Step, hartstikke leuk! Alleen... de steps waren zo ongeveer 1.5 keer hoger dan bij 'ons' Oh god almighty hoe ging ik dit doen? Nou... gaan en we zien wel... Ik heb een aardig deel achter de step doorgebracht, m'n benen wilden gewoon niet meer en ik wilde ook nog de challenge doorkomen, dus dan maar keuzes maken. Hij had een leuke en ingewikkelde (=uitdaging!) routine bedacht. We begonnen met aardig was, maar uiteindelijk bleven er 5 over. Als je niet zo van de pasjes bent, is 't vrij lastig! Anyway. Ook dat overleefd. Daarna poweryoga, maar voor mij een heerlijk uur pauze. Even bijkomen, rondkijken, energie opdoen voor wat er nog kwam. Sanja en Keyla zouden na het 1e uur combat vertrekken naar het vliegveld. Zomaar zonder gedag te zeggen waren ze verdwenen. Foei dames! ;)
15.30 begon de combatchallenge van 4 uur. Teamteachers vanuit heel UK kwamen opdagen. Elk deed een uur. Geweldige mixes gemaakt! We begonnen met een warming up, en vanaf daar 4 uur knallen! Her en der nog wat rustigs en gelukkig wel geëindigd met cooling down. Het eerste uur was ik nog helemaal hyperdepiep en ben ik vol ervoor gegaan! Het tweede uur heb ik een paar nummers geskipped. De juf stond recht voor me en ze keek zo dreigend dat ik maar even ergens anders ben heengehopt na mijn eigen verzonnen pauze :). De pauzes werden wel wat langer naarmate de 4 uur vorderden. Ik denk dat ik zo'n 75% van alles heb meegedaan. Elke track dat ik kende wilde ik weer helemaal happydepep en hyperdepiep meedoen, maar soms toch maar ff blijven zitten. Mijn arme lijf hahaha. Literssss water gedronken, her en der wat gegeten, foto's gemaakt, gekeken... GENOTEN!
En toen was het alweer voorbij, ff douchen, als laatste de sportschool uitkomen hahahah, dat had wel wat. Op naar iets te eten. Chinees buffet, alles was lekker na zo'n dag, ook dat.
Nee, het was echt lekker.
Echt.
Die avond werd het weer laat, hoe moe we ook waren. Iedereen keek niet meer helder uit de ogen en alles wat we zo ongeveer voortbrachten was "Au", "au", kreun klaag, "that hurts", maar het was óók gezellig. Te gezellig om het te missen en ook te weten dat we allemaal maandag weer weggingen. Duty calls...
Die maandag vlogen Rien en ik om 12.35, tot die tijd nog even wat laatste ponden opgemaakt op het vliegveld. Ik heb de laatste cd van Pink gekocht. Dean bracht ons met de auto naar Gatwick onder het genot van deze cd, dit leek mij een mooie herinnering van dit GUWELDIGUH weekend! Tevens is de helft van de cd wel ergens gebruikt bij de groepslessen :)
18.00 uur was ik uiteindelijk thuis. Ergens bekaf, maar ergens ook helemaal opgefokt. Ik heb nog lang gestuiterd, dagenlang.
Volgend jaar oktober Euromad in UK. YEAH!!!!
En rond pasen de 10 hours BC challenge. Wie weet...
Vrijdag 2 november om 5.30 stond Victor voor de deur, mijn taxi tot Schiphol. We moesten eerst langs Hardegarijp om Rien op te halen. De heenweg ging rustig, even ergens een beetje stilgestaan, maar echt file mocht het niet heten. Iets voor half 8 kwamen we aan en zijn we meteen gaan inchecken. Sanja en Michaela geprobeerd te bereiken, zij waren er nog niet. Eerst maar 's een bakje thee/koffie. Ik werd gebeld door Sanja waar we zaten, lastig uit te leggen :-/. Gelukkig kon ik op haar vraag 'Wat zie je om je heen' antwoorden dat er vissen aan het plafond hingen en zo hebben we elkaar gevonden. Het was nog een aardig eindje naar de gate en bij het poortje ging ik 'af'. Ik maar denken wat voor metalerigs ik nog bij me had... Bleken het mijn haarklemmen te zijn hahaha *oeps*. Michaela kon de rest van het weekend door met een iets minder gepimpt kapsel, haar hairspray ging in de vuilnisbak.
De vlucht ging prima en in London aangekomen zijn we eerst met een rechtstreekse verbinding van Gatwick naar Victoria staton gegaan. Daar konden we onze koffers stallen voor een dagje à 6.50 pond. Toen toerist gespeeld!
En nu heb ik honger, rest volgt.
In London zijn we rondgeleid door Michaela, die daar 2 jaar heeft gewoond. Dat was superhandig natuurlijk! Travalgar square, Big Ben, Buckingham Palace, Westminster Abbey, Tower Bridge, alles hebben we gezien. Soms iets langer dan 5 minuten ;). De public transportation was nog even een uitdaging, maar ook dat kwam goed! Toen we uitgekeken waren, zijn we de koffers wezen halen, toen terug met de metro naar een treinstation, en vervolgen met de trein naar het station waar onze hosts woonden. Vanaf daar nog 5' lopen (voor zover dat nog wou) en tadaaaaaaaaaaaaaa, daar waren we dan!
EINDELIJK, zitten, schoenen uit en gezelligheid! Met een hapje en een drankje erbij was het compleet. 7 logees in één weekend, ik doe het ze niet na! Hele huis vol dutchies :) We zijn erg goed verzorgd! Ik zou eigenlijk op een luchtbedje in de kamer slapen, maar ik was één van de eersten wiens luikjes langzaam toegingen. Maar niet willen toegeven hè... het was zoooo gezellig! Uiteindelijk heb ik van bed geruild en sliep ik onderin een stapelbed, ik voelde me een beetje bezwaard, want ik had tenslotte iemands bedje (zij het met toestemming) 'ingepikt'. De volgende ochtend bleek dat één van de heren zo lief was geweest zijn bed af te staan aan haar en op het luchtbed had geslapen. Toen was ik mee-blij voor haar :)
Goed...
Het is inmiddels zaterdag. En ik ging niet alleen voor het sporten naar UK, maar oók voor FUDGE! Enkelen hadden in het nabij gelegen winkelcentrum een zaak gevonden met chocoladelekkers en fudge. Dus Sanja, Michaela en ik zijn die ochtend naar het winkelcentrum gegaan. We werden afgezet, maar hadden alledrie niet gevraagd of hij ons weer kwam halen, en hij zei ook niets. *ahum* Niet slim. Na de aankomen stonden we dus weer buiten en dachten "En nu?" Ach, we bellen wel even!
"Ik heb geen telefoon bij me, jij?"
"Nee"
"Jij dan?"
"Ook niet"
*oeps*
Goed, hoe moeilijk kon het zijn... Uiteindelijk hebben we de weg naar het station gevraagd, want vanaf daar wisten we de weg wel. Het station was zo'n 200 meter verderop dus na 5' waren we ook wel weer terug bij onze logeerplek! Eind goed al goed :)
In twee groepen gingen we naar het sportcentrum 30' met de auto verderop. Dean heeft 2x heen en weer gereden, wat een service! Aldaar spullen gedumpt, kracht verzameld (moed hadden we namelijk allemaal wel) en LOSSSS!!!
Eerst bodyattack, dat viel niet mee als je 't nooit doet. PFFFFFF. Af en toe even minder intensief, maar aan het eind van de les was ik alsnog redelijk stuk. Een uur pauze voor mij, een groot deel deed de pump mee. Ik maakte wat foto's. Daarna combat WOEHOEHEOEOEOEOEOEOE *juich*. Het was de huidige release en die vind ik errug leuk, leuke muziek, dus ik ging lekker los. Daarna voor mij weer een uurtje rust. Ik heb gekeken hoe de anderen los gingen met nogmaals Attack en heb even wat drogers aangetrokken. Een uur bodybalance volgde. Ook dat valt niet mee als je al wat stijf in 't lijf bent en nog moe van de reis. Daarna nog een uur pump. Ik ben halverwege ingestapt en het ging totaal niet, hahaha, heel bijzonder als je lijf niet zo erg meer wil wat jij wilt :) HELAAS is jam uitgevallen en GELUKKIG was er ook geen cd, anders had ik die zondag erna voor de klas kunnen staan. Ik dacht het toch niet!
Goed, douchen en een plek te eten vinden!
MANNN wat was iedereen hongerig en wat duurde het lang... Naja, 13 mensen bedienen, hoe moeilijk kan dat zijn?
Uiteindelijk hadden we allemaal ons eten en was dat van mij erg rap weer weg. Dat ging er wel in ja hihihihi. Toen met z'n drieën het bord van medesporter nog helpen legen. Het was eerder de bedoeling dat we nog gingen bowlen en naar een club (alles was op één terrein te vinden, naast de sportschool een paar clubs, restaurants, bioscoop, etc). Maar bij de meesten gingen de oogjes langzaam toe... Op naar 'huis' en daar hebben we nog wat gekletst en gedronken en wederom lag ik pas om 1 uur. Niet slim. Wel leuk en gezellig! Zondag werd ik pas om half 10 wakker. Heerlijk! Een heerlijk ontbijt gegeten en langzaam kunnen ontwaken.
Zo, weer even opslaan en iets anders doen. Ik krijg vierkante oogjes van het beeldscherm.
Zondag vandaag, tussen de babies door weer even verder tikken. Vorige week werden we in twee auto's vervoerd naar Fitness First. Er stond weer heel wat op het programma. Te beginnen met Balance door John en Sanja, met de ultimate standing strength van 8 minuten. WOEEEEEEEHOEEEEEEEEE, mijn lijf was nog aan het bijkomen van de dag ervoor, dus veel strength voelde ik niet. Gelukkig ben ik niet door m'n hoefjes gezakt. De meditation was echt een kadootje! Daarna Phil's step. Step, hartstikke leuk! Alleen... de steps waren zo ongeveer 1.5 keer hoger dan bij 'ons' Oh god almighty hoe ging ik dit doen? Nou... gaan en we zien wel... Ik heb een aardig deel achter de step doorgebracht, m'n benen wilden gewoon niet meer en ik wilde ook nog de challenge doorkomen, dus dan maar keuzes maken. Hij had een leuke en ingewikkelde (=uitdaging!) routine bedacht. We begonnen met aardig was, maar uiteindelijk bleven er 5 over. Als je niet zo van de pasjes bent, is 't vrij lastig! Anyway. Ook dat overleefd. Daarna poweryoga, maar voor mij een heerlijk uur pauze. Even bijkomen, rondkijken, energie opdoen voor wat er nog kwam. Sanja en Keyla zouden na het 1e uur combat vertrekken naar het vliegveld. Zomaar zonder gedag te zeggen waren ze verdwenen. Foei dames! ;)
15.30 begon de combatchallenge van 4 uur. Teamteachers vanuit heel UK kwamen opdagen. Elk deed een uur. Geweldige mixes gemaakt! We begonnen met een warming up, en vanaf daar 4 uur knallen! Her en der nog wat rustigs en gelukkig wel geëindigd met cooling down. Het eerste uur was ik nog helemaal hyperdepiep en ben ik vol ervoor gegaan! Het tweede uur heb ik een paar nummers geskipped. De juf stond recht voor me en ze keek zo dreigend dat ik maar even ergens anders ben heengehopt na mijn eigen verzonnen pauze :). De pauzes werden wel wat langer naarmate de 4 uur vorderden. Ik denk dat ik zo'n 75% van alles heb meegedaan. Elke track dat ik kende wilde ik weer helemaal happydepep en hyperdepiep meedoen, maar soms toch maar ff blijven zitten. Mijn arme lijf hahaha. Literssss water gedronken, her en der wat gegeten, foto's gemaakt, gekeken... GENOTEN!
En toen was het alweer voorbij, ff douchen, als laatste de sportschool uitkomen hahahah, dat had wel wat. Op naar iets te eten. Chinees buffet, alles was lekker na zo'n dag, ook dat.
Nee, het was echt lekker.
Echt.
Die avond werd het weer laat, hoe moe we ook waren. Iedereen keek niet meer helder uit de ogen en alles wat we zo ongeveer voortbrachten was "Au", "au", kreun klaag, "that hurts", maar het was óók gezellig. Te gezellig om het te missen en ook te weten dat we allemaal maandag weer weggingen. Duty calls...
Die maandag vlogen Rien en ik om 12.35, tot die tijd nog even wat laatste ponden opgemaakt op het vliegveld. Ik heb de laatste cd van Pink gekocht. Dean bracht ons met de auto naar Gatwick onder het genot van deze cd, dit leek mij een mooie herinnering van dit GUWELDIGUH weekend! Tevens is de helft van de cd wel ergens gebruikt bij de groepslessen :)
18.00 uur was ik uiteindelijk thuis. Ergens bekaf, maar ergens ook helemaal opgefokt. Ik heb nog lang gestuiterd, dagenlang.
Volgend jaar oktober Euromad in UK. YEAH!!!!
En rond pasen de 10 hours BC challenge. Wie weet...
Abonneren op:
Posts (Atom)