Kraamverzorgende

Je hebt ze in alle soorten en maten, onze hulp bij nacht en ontij, onze ogen en oren!

Ik kan niet zonder ze.

Heeeeel soms ook niet met ze (het hoeft niet met iederéén te klikken :-)), maar onmisbaar zijn ze wel.

De kraamverzorgenden.

Soms worden ze 'kraamhulp' genoemd, maar daar doe je hen mee tekort.

Ze helpen, maar observeren, activeren, assisteren, registreren, notuleren (bevallingsverslag schrijven met bloed aan je handschoen doe ik toch liever niet) en motiveren nog veel vaker.

Niet alleen de barende en haar partner tijdens een bevalling, maar ook de verloskundige die al uren in rare houdingen zit mee te puffen en de persen.

Ook een troostend gebaar van haar, omdat je wel kan janken van de spanning na een heel spannende bevalling, kan zoveel betekenen.

Een kopje thee en een beschuit met muizen als we na gedane arbeid even samen de bevalling doornemen, of nog even kletsen over koetjes en kalfjes. In de nacht, en later als de wereld ontwaakt en de pasgeborene veilig bij moeder ligt, komen de verhalen los. Soms hilarisch, soms heel privé maar altijd echt.

Als de bevalling anders verloopt dan gehoopt en er moet toch een ritje ziekenhuis komen, dan zorgt zij ervoor dat moeders wat kleren aan trekt, dat het bed wordt afgehaald en weer opgemaakt wordt achtergelaten en dat de wasmachine draait. Dat is toch iets fijner thuiskomen voor de nieuwbakken vader en moeder!

We zien regelmatig dezelfde kraamverzorgenden en dat werkt erg prettig; je weet wat je aan elkaar hebt en je weet van elkaar hoe je werkt. Wij hebben het zelfs zó luxe, dat één van onze praktijkassistentes ook als kraamverzorgende werkt! Wij bevragen haar als nodig en zij ons, een nauwere samenwerking is bijna niet mogelijk.

Tijdens de kraamperiode (die feitelijk in gaat ná de geboorte van de placenta) komen we eerst elke dag en daarna om de dag bij de kraamvrouw en -heer thuis op visite.

Het voelt als een visite doordat ik regelmatig verwend worden met thee, koffie of water en af en toe wat lekkers.

Beschuit met muisjes eten is en blijft overigens een hele kunst. Vaak staat de kraamverzorgende de muisjes na het bezoek uit het tapijt te plukken. Als ik het zit te eten, bij een huis met laminaat, hoor je steevast TIK...Tik... tiktiktiktikkkk... Een muis die stuitert, als stagiaire hoorde ik dat met schaamrood op de kaken aan, maar nu zonder blikken of blozen, het is gewoon niet netjes te eten.

Tijdens de kraamvisite bespreken we samen met de ouders de controles en eventuele ongerustheden. Wetende dat je haar niet in twijfel hoeft te trekken omdat je al zo vaak samenwerkt is heerlijk! Een niet pluis gevoel naar elkaar uitspreken en als nodig actie ondernemen. Bij de deur nog even kletsen over koetjes en kalfjes.

Als het nodig is haar even alléén te spreken, dan weten we dat een bepaalde blik of woord al genoeg is om haar even mee naar de auto te laten lopen om toch even te praten over het een en ander.

Mijn manco is dat ik heel slecht ben in namen onthouden. Ik heb jarenlang geoefend op de namen van de kraamverzorgenden, maar het gaat nog niet heel vlot. Ik heb dat gen gewoon niet! Natuurlijk zijn daar trucjes voor; kijken in het kraamdossier of haar naam er staat, even snel vragen aan de kraamvrouw hoe ze ook weer heet als ze even de kamer uit is en als dat niet werkt? Toch maar weer vragen...

Meiden, ook al onthoud ik jullie namen niet altijd, dat maakt de waardering niet minder!

B E D A N K T!

Die keer dat...

... mijn collega werd gebeld door een meneer van niet nederlandse afkomst wiens vrouw 42 weken zwanger was van de hun 5e kindje. Ze moest eigenlijk in het ziekenhuis bevallen, de inleiding stond gepland voor die ochtend, maar er waren weeën. Collega toch even gegaan als service, 3 cm ontsluiting en doorgestuurd naar het ziekenhuis. Duidelijk gevraagd of ze met de eigen auto die kant op gingen en het antwoord was positief. Een uur later belt hij weer, er is nog geen auto. Meneer dacht dat mijn collega een auto geregeld had. Nogmaals duidelijk uitgelegd dat ze zelf met de auto moeten gaan. Meneer gaat iemand bellen. Echter vlot na dat belletje wordt ze weer gebeld, er is sprake van bloedverlies. Mijn collega springt in de auto en wanneer ze een kwartiertje later aankomt, ziet ze mevrouw stralend op de bank liggen met een mooie roze baby op haar buik, die lekker de wereld in kijkt.De baby ligt heerlijk in de dekens. Wanneer mijn collega onder de dekens kijkt om de baby af te navelen, blijkt de placenta ook al geboren te zijn, netjes op een matje die meneer onder haar billen heeft geschoven. Dit was hun vijfde kindje en in het land van herkomst had meneer nooit de andere vier geboren zien worden. Hij was de rust zelve en toen baby het even niet deed toen ie geboren werd, zei hij “Ik gaf hem een klapje en toen ging ie huilen”. Hij vertelde dit met met glunderende ogen. Wat waren ze trots op deze onverwachte snelle thuisbevalling!

... een barende fel tegen de baarkruk was, of überhaupt verticale bevallingen, omdat ze dat in Afrika deden en zij gewoon op haar rug in bed ging. Haar lijf bepaalde anders, ze kon niets anders dan staan naast het bed. Zo heeft zij ook haar eerste boreling ter wereld geperst. Ik heb haar er nog mee geplaagd, uiteraard! ;-)

... tien minuten nadat mw belde dat haar vliezen gebroken waren (maar er nog geen weeën waren) haar man belde dat hij haartjes zag. Ik reed heul snel en was er binnen 10 minuten. Onderwijl meneer instruerend (niet hands free) en minstens 50 km te hard door de bebouwde kom scheurend. Meneer riep zelfs een keer “Rij maar door rood!!!”. Dat nooit. Ik was 30 seconden te laat en de baby huilde gelukkig keihard toen ie eruit kwam :)

... ik een kraamvrouw op de PAAZ moest bezoeken met een post partum psychose. Dat is zó surrealistisch en erg indrukwekkend, ‘k hoop dat dat de enige keer zal zijn!

... ik al anderhalf uur in kleermakerszit bij een baarkruk bevalling zat, het vorderde langzaam maar zeker, en tóch te laat was met handschoenen aantrekken. Hoe krijg je het voor elkaar!?

... collega me belde om alvast naar een barende te gaan omdat het op mijn route naar het spreekuur lag en zij langer nodig had om uit een overleg in het ziekenhuis te komen, het zou zo’n vaart niet lopen aangezien ze een paar uur daarvoor 2 cm ontsluiting en nog geen sterke weeën had. Ik hoorde bij aankomst denderende persdrang, maar zij hoorden de bel, mijn geklop en de telefoon niet. Sta je daar bepakt en bezakt bijna een ruit in te tikken. Toen meneer eindelijk de deur opendeed en ik de trap op rende was er al bijna een mooi koppie geboren. Ook dit kindje met blote handen maar opgevangen (meer hoefde ik niet te doen haha).

... ik al 39 uur wakker en werkende was en nog naar huis ging rijden, 50 minuten verderop. Dat was een slecht idee. Nooit doen...

...er 3 kindjes binnen 7 uur zijn geboren, allen thuis, allen ‘s nachts :P

... ik als ‘dank je wel’ van een kraamvrouw wiens bevalling ik had begeleid geen bos bloemen of Merci chocolade kreeg, maar een gezellig uitje met zijn vieren (eigenlijk 5, baby meetellende) naar de McDonalds (en LEKKER dat het was)! We hadden heel wat bekijks; de ster van de middag was haar mooie zoon!

... het persen thuis niet opschoot en ik de barende (met persdrang) in mijn auto naar het ziekenhuis 20 minuten verderop bracht. Mijn auto bij de hoofdingang neergegooid, rolstoel gepakt en al puffend en persend richting de verloskamers gerend. Het hobbelige autoritje had zijn werk leuk gedaan, want het kindje kwam gelukkig alsnog vlot ter wereld. Na gedane aanmoedigingen mijnerzijds vond ik een mooie bon onder mijn ruitenwisser; ik mocht daar niet parkeren, de bon was uitgeschreven 2 minuten nádat baby was geboren. Aangezien ik dus een geweldig verhaal had te vertellen, heb ik de bon aangevochten en na wat heen en weer geschrijf werd het sanctiebedrag op 0 euro gezet. Ik was fout en stout, maar hoefde niet te betalen :-D