Kraamverzorgende

Je hebt ze in alle soorten en maten, onze hulp bij nacht en ontij, onze ogen en oren!

Ik kan niet zonder ze.

Heeeeel soms ook niet met ze (het hoeft niet met iederéén te klikken :-)), maar onmisbaar zijn ze wel.

De kraamverzorgenden.

Soms worden ze 'kraamhulp' genoemd, maar daar doe je hen mee tekort.

Ze helpen, maar observeren, activeren, assisteren, registreren, notuleren (bevallingsverslag schrijven met bloed aan je handschoen doe ik toch liever niet) en motiveren nog veel vaker.

Niet alleen de barende en haar partner tijdens een bevalling, maar ook de verloskundige die al uren in rare houdingen zit mee te puffen en de persen.

Ook een troostend gebaar van haar, omdat je wel kan janken van de spanning na een heel spannende bevalling, kan zoveel betekenen.

Een kopje thee en een beschuit met muizen als we na gedane arbeid even samen de bevalling doornemen, of nog even kletsen over koetjes en kalfjes. In de nacht, en later als de wereld ontwaakt en de pasgeborene veilig bij moeder ligt, komen de verhalen los. Soms hilarisch, soms heel privé maar altijd echt.

Als de bevalling anders verloopt dan gehoopt en er moet toch een ritje ziekenhuis komen, dan zorgt zij ervoor dat moeders wat kleren aan trekt, dat het bed wordt afgehaald en weer opgemaakt wordt achtergelaten en dat de wasmachine draait. Dat is toch iets fijner thuiskomen voor de nieuwbakken vader en moeder!

We zien regelmatig dezelfde kraamverzorgenden en dat werkt erg prettig; je weet wat je aan elkaar hebt en je weet van elkaar hoe je werkt. Wij hebben het zelfs zó luxe, dat één van onze praktijkassistentes ook als kraamverzorgende werkt! Wij bevragen haar als nodig en zij ons, een nauwere samenwerking is bijna niet mogelijk.

Tijdens de kraamperiode (die feitelijk in gaat ná de geboorte van de placenta) komen we eerst elke dag en daarna om de dag bij de kraamvrouw en -heer thuis op visite.

Het voelt als een visite doordat ik regelmatig verwend worden met thee, koffie of water en af en toe wat lekkers.

Beschuit met muisjes eten is en blijft overigens een hele kunst. Vaak staat de kraamverzorgende de muisjes na het bezoek uit het tapijt te plukken. Als ik het zit te eten, bij een huis met laminaat, hoor je steevast TIK...Tik... tiktiktiktikkkk... Een muis die stuitert, als stagiaire hoorde ik dat met schaamrood op de kaken aan, maar nu zonder blikken of blozen, het is gewoon niet netjes te eten.

Tijdens de kraamvisite bespreken we samen met de ouders de controles en eventuele ongerustheden. Wetende dat je haar niet in twijfel hoeft te trekken omdat je al zo vaak samenwerkt is heerlijk! Een niet pluis gevoel naar elkaar uitspreken en als nodig actie ondernemen. Bij de deur nog even kletsen over koetjes en kalfjes.

Als het nodig is haar even alléén te spreken, dan weten we dat een bepaalde blik of woord al genoeg is om haar even mee naar de auto te laten lopen om toch even te praten over het een en ander.

Mijn manco is dat ik heel slecht ben in namen onthouden. Ik heb jarenlang geoefend op de namen van de kraamverzorgenden, maar het gaat nog niet heel vlot. Ik heb dat gen gewoon niet! Natuurlijk zijn daar trucjes voor; kijken in het kraamdossier of haar naam er staat, even snel vragen aan de kraamvrouw hoe ze ook weer heet als ze even de kamer uit is en als dat niet werkt? Toch maar weer vragen...

Meiden, ook al onthoud ik jullie namen niet altijd, dat maakt de waardering niet minder!

B E D A N K T!