Ow gottegottegot, het is wat.
Na alle groepslessen wel eens gevolgd te hebben, een succesvol Personal Training traject te hebben gevolgd en ettelijke uren op de loopband, besloot ik dat ik ook wel eens buiten wilde hard-lopen.
Volgens sommige websites is buiten lopen makkelijker dan op de loopband, een ander sprak weer van het omgekeerde. Nou ja, je weet nooit of het wat is als je het niet gewoon doet.
Om er een beetje druk achter te zetten schreef ik me eind januari in voor LoopLeeuwarden, ik kon kiezen uit 5 km, 10 km of de halve marathon. Aangezien ik wel van een uitdaging hou, ging ik voor de 10.
Ik naar "mijn" personal trainer (PT), schema gemaakt om in 4 maanden 10 km te kunnen draven. Omg!
De eerste keer naar buiten was best spannend! Endomondo app geïnstalleerd, bij Xenos een sportarmband voor de smartphone gekocht, goede schoentjes had ik al (Asics voor 25 euro, lang leve Batavia Stad!) en daar ging ik.
Op de loopband kon ik 9 km/u een half uur volhouden. Ik dacht dus: "Dat doe ik even." Ging dat even niet door. Djeeeeeeeez wat viel dat tegen. Paar minuten rennen afwisselen met 1 à 2 minuten wandelen en dat een keer of wat achter elkaar. Ik was kapot en ik kneep 'm! En dit ging mij in 18 weken klaarstomen??
Ach, één keer is géén keer, dus ging ik dit drie keer in de week doen. Elke week iets zwaarder en iets langer. Na een paar weken heb ik het schema losgelaten omdat ik gek werd van het steeds turen op mijn horloge of de renminuten al om waren. Ik ging gewoon hard_lopen tot ik niet meer kon en dan even wandelen en weer door! De eerste keer dat ik zomaar 6 minuten rende was ik rete trots op mezelf! Dat had ik in mijn 39 jaar jonge leventje nog nooit gekund! De eerste paar maanden had ik last met goed ademen, ook dat ging zienderogen beter, geen gehijg als een werkpaard maar een mooi ritme.
Na een tijdje ben ik overgestapt op de app Looptijden. Een nederlandse app, met meer opties. Ik stelde 'm in op elke 500 meter een update, ik wilde èn sneller èn verder. Ging niet zo heeeulll goed samen, maar heb het toch maar gedaan. Husband ging soms mee als ik geeeeen zin had, hij op de fiets en ik ernaast, heel gezellig kan ik niet geweest zijn, want meer dan één lettergreep per keer kreeg ik er nog niet uit.
Na alle groepslessen wel eens gevolgd te hebben, een succesvol Personal Training traject te hebben gevolgd en ettelijke uren op de loopband, besloot ik dat ik ook wel eens buiten wilde hard-lopen.
Volgens sommige websites is buiten lopen makkelijker dan op de loopband, een ander sprak weer van het omgekeerde. Nou ja, je weet nooit of het wat is als je het niet gewoon doet.
Om er een beetje druk achter te zetten schreef ik me eind januari in voor LoopLeeuwarden, ik kon kiezen uit 5 km, 10 km of de halve marathon. Aangezien ik wel van een uitdaging hou, ging ik voor de 10.
Ik naar "mijn" personal trainer (PT), schema gemaakt om in 4 maanden 10 km te kunnen draven. Omg!
De eerste keer naar buiten was best spannend! Endomondo app geïnstalleerd, bij Xenos een sportarmband voor de smartphone gekocht, goede schoentjes had ik al (Asics voor 25 euro, lang leve Batavia Stad!) en daar ging ik.
Op de loopband kon ik 9 km/u een half uur volhouden. Ik dacht dus: "Dat doe ik even." Ging dat even niet door. Djeeeeeeeez wat viel dat tegen. Paar minuten rennen afwisselen met 1 à 2 minuten wandelen en dat een keer of wat achter elkaar. Ik was kapot en ik kneep 'm! En dit ging mij in 18 weken klaarstomen??
Ach, één keer is géén keer, dus ging ik dit drie keer in de week doen. Elke week iets zwaarder en iets langer. Na een paar weken heb ik het schema losgelaten omdat ik gek werd van het steeds turen op mijn horloge of de renminuten al om waren. Ik ging gewoon hard_lopen tot ik niet meer kon en dan even wandelen en weer door! De eerste keer dat ik zomaar 6 minuten rende was ik rete trots op mezelf! Dat had ik in mijn 39 jaar jonge leventje nog nooit gekund! De eerste paar maanden had ik last met goed ademen, ook dat ging zienderogen beter, geen gehijg als een werkpaard maar een mooi ritme.
Na een tijdje ben ik overgestapt op de app Looptijden. Een nederlandse app, met meer opties. Ik stelde 'm in op elke 500 meter een update, ik wilde èn sneller èn verder. Ging niet zo heeeulll goed samen, maar heb het toch maar gedaan. Husband ging soms mee als ik geeeeen zin had, hij op de fiets en ik ernaast, heel gezellig kan ik niet geweest zijn, want meer dan één lettergreep per keer kreeg ik er nog niet uit.
Ik
Kan
Niet
Meer
Voor ik het eruit gehijgd had, waren we al thuis.
Wat het trainen voor de 10 km wel wat bemoeilijkte was een kuitblessure, scheurtje! Ik was naast rennen ook nog aan het groepslessen. Tijdens spinning voelde ik al iets pijnlijkerigs en bij een iets te enthousiaste sprong bij de BodyJam schoot het er in. Ik herkende het meteen en ben direct gestopt, al had ik dat veel eerder moeten doen. Ik baaaaaalde verschrikkelijk, ik zou drie weken later namelijk ook meedoen aan de 12 km MudMasters met een team van de sportschool. Ik kon amper 20 minuutjes draven toen, en nu dit... Ik heb de fysio bezocht en die heeft me lekker pijn gedaan. Met rust, matigen en weer vertrouwen krijgen ben ik gelukkig gestart op 9 maart in de Haarlemmermeerpolder.
12 km hel.
Alle obstakels geprobeerd, er 2 of 3 niet gehaald, de rest wel! Al krampend proberen hard te lopen lukt niet, sjokken wel, en als je al spierpijn hebt tijdens het rennen, weet je wat je nog te wachten staat de dagen erna :P
S P I E R P I J N !
Kon niet zo heel veel meer. De kuitblessure was niet meer terugggekeerd, maar nu zat er ergens een peesplaat vast in mijn bovenbeen. Drie dagen later een rustig loopje met veel pijn, dus weer naar de fysio, twee weken later pijnvrij, in de tussentijd wel rustige loopjes gedaan. Ik kon eind maart weer lekker verder trainen, met nog zo'n 8 weken te gaan moest ik aardig aan de slag!
Ik ben op afstand gaan trainen, en 1x interval per week (ook daar heeft de Looptijden app een schema voor, ik hoefde alleen maar braaf te doen wat de meneer in mijn oor zei :-)). Toen ik voor de 7 km ging, hoefde ik tijdens één loopje maar 1x te pauzeren en pas na 3.5 km (honderd meter wandelen), ik was zooooooooo trots op mij!
12 km hel.
Alle obstakels geprobeerd, er 2 of 3 niet gehaald, de rest wel! Al krampend proberen hard te lopen lukt niet, sjokken wel, en als je al spierpijn hebt tijdens het rennen, weet je wat je nog te wachten staat de dagen erna :P
S P I E R P I J N !
Kon niet zo heel veel meer. De kuitblessure was niet meer terugggekeerd, maar nu zat er ergens een peesplaat vast in mijn bovenbeen. Drie dagen later een rustig loopje met veel pijn, dus weer naar de fysio, twee weken later pijnvrij, in de tussentijd wel rustige loopjes gedaan. Ik kon eind maart weer lekker verder trainen, met nog zo'n 8 weken te gaan moest ik aardig aan de slag!
Ik ben op afstand gaan trainen, en 1x interval per week (ook daar heeft de Looptijden app een schema voor, ik hoefde alleen maar braaf te doen wat de meneer in mijn oor zei :-)). Toen ik voor de 7 km ging, hoefde ik tijdens één loopje maar 1x te pauzeren en pas na 3.5 km (honderd meter wandelen), ik was zooooooooo trots op mij!
Op een gegeven moment ben ik de bossen in gegaan, wat was dat heerlijk! App aan, geluid uit, en alleen maar genieten! Als ik dan thuis de tijden bekeek, werd ik daar niet echt sneller van, maar wat was het mooi en lekker!
De laatste maand ben ik elke week 1 km verder gaan lopen, de eerste keer 9 km was ik kapot, die laatste km had ik pap in de pootjes, pfffffffffffffffffffffffffffffft. De eerste keer dat ik 10 km rende, had ik een mooie route geplot, waaide het zo hard dat de regen van rechts kwam en ging ik als een trein. De eerste 5 km aan één stuk door gelopen, geen pauze, mijn God, dat ik dat kon! Daarna nog 3x even een stukje gewandeld en weer verder. Ik was ERG gelukkig daarna, dit ging een week later, tijdens LoopLeeuwarden helemaal goedkomen. Al mijn trainingen waren nagenoeg zonder support, zonder publiek, zonder veel andere lopers, dat zou in Leeuwarden wel anders zijn en ook dat sleept je er doorheen.
De laatste maand ben ik elke week 1 km verder gaan lopen, de eerste keer 9 km was ik kapot, die laatste km had ik pap in de pootjes, pfffffffffffffffffffffffffffffft. De eerste keer dat ik 10 km rende, had ik een mooie route geplot, waaide het zo hard dat de regen van rechts kwam en ging ik als een trein. De eerste 5 km aan één stuk door gelopen, geen pauze, mijn God, dat ik dat kon! Daarna nog 3x even een stukje gewandeld en weer verder. Ik was ERG gelukkig daarna, dit ging een week later, tijdens LoopLeeuwarden helemaal goedkomen. Al mijn trainingen waren nagenoeg zonder support, zonder publiek, zonder veel andere lopers, dat zou in Leeuwarden wel anders zijn en ook dat sleept je er doorheen.
DE DAG was ik erg zenuwachtig! Wie gaat er nu na netto 3 maanden trainen 10 km rennen? Waarom niet gewoon eerst 5? *Zucht*
Ja, ik hou wel van een uitdaging.
Goed geslapen, goed ontbijt, dextro's mee, app aan, smartphone om, startnummer opgespeld en naar de start. Met vele anderen wachten op het startschot. Nog even rekken en strekken en gáán.
Verstand op nul, blik op oneindig, iemand in het vizier houden die net zo hard lijkt te gaan als jij. Ondertussen ook genieten van de omgeving in je geboortestad, van je vrienden die je als een idioot staan aan te moedigen haha, van het feit dat zelfs ik iemand inhaal en niet helemaal als laatste loop :)
Het is warm weer, de warmste dag van het jaar tot dan toe. De eerste drinkpost is na 2.5 km pas, ik kan me er wel heen kíjken, zo'n dorst al! Snel drinken en door. De 5.5 km loop ik aan één stuk en dan even een stukje snel wandelen voor ik weer verder ga. Over het gehele parcours staan supporters die je aanmoedigen en je er doorheen slepen, ik heb ze echt wel nodig! Elke drinkpost wordt benut, en sponzen leeggeknepen in mijn nek, heerlijk! 'k Heb het zwaar en het gemiddelde tempo gaat wat naar beneden, de eerste vijf km gingen (voor mijn doen) vrij vlot dus ik heb speling en ik neem het ook! Mijn streven is binnen 5 kwartier te finishen. Bijna op het eind lijkt het of je er bent (naar rechts is de finish), maar het officiële parcours is naar links en nog "even" door de binnenstad. Ik ben stuk maar ik moet nog minstens 2 km. Mijn dextro's zijn ook al op :-(. Op karakter dan maar! Als ik dan ein-de-lijk de Groeneweg op draai, zie ik in de verte de Oldehove al staan. Rechts van mij hoor ik mijn luid joelende vrienden alweer staan, geweldige boost :P Klok staat bijna op half 4. Ik ben een paar minuten na het startschot over de startlijn gegaan dus ik moet wel een béétje opschieten nu. Er staat hier meer publiek die je aanmoedigd: "Niet opgeven nu, doorgaan, je bent er bijna!"
Ik zie husband staan, ik hoor mijn naam via de speakers (dat is echt weird!) en hoor dat de wedstrijdklok op 1.14.46 staat. Ik ga het halen! Mijn netto tijd gaat onder de 1:15 worden!!! Nog een kleine versnelling en dan is het klaar. De brutotijd is 1:15:12, netto 1:13:44. Ik had nog 76 seconden over :P
Het eerste wat ik denk is: "Dat viel best mee." :-D Ik neem mijn medaille in ontvangst, het flesje drinken en dan val ik dramatisch mijn echtgenoot in de armen.
Nee, dat laatste is niet waar, haha, met mijn geurend zweetlijf, ieuw! :P Lekker gezeten en wat gegeten en rustig aan naar mijn ouders' huis, douchen en terug naar huis.
Wat een geweldige dag en geweldige sfeer. De volgende ochtend dacht ik: "Wanneer mag ik weer?"
Ja, ik hou wel van een uitdaging.
Goed geslapen, goed ontbijt, dextro's mee, app aan, smartphone om, startnummer opgespeld en naar de start. Met vele anderen wachten op het startschot. Nog even rekken en strekken en gáán.
Verstand op nul, blik op oneindig, iemand in het vizier houden die net zo hard lijkt te gaan als jij. Ondertussen ook genieten van de omgeving in je geboortestad, van je vrienden die je als een idioot staan aan te moedigen haha, van het feit dat zelfs ik iemand inhaal en niet helemaal als laatste loop :)
Het is warm weer, de warmste dag van het jaar tot dan toe. De eerste drinkpost is na 2.5 km pas, ik kan me er wel heen kíjken, zo'n dorst al! Snel drinken en door. De 5.5 km loop ik aan één stuk en dan even een stukje snel wandelen voor ik weer verder ga. Over het gehele parcours staan supporters die je aanmoedigen en je er doorheen slepen, ik heb ze echt wel nodig! Elke drinkpost wordt benut, en sponzen leeggeknepen in mijn nek, heerlijk! 'k Heb het zwaar en het gemiddelde tempo gaat wat naar beneden, de eerste vijf km gingen (voor mijn doen) vrij vlot dus ik heb speling en ik neem het ook! Mijn streven is binnen 5 kwartier te finishen. Bijna op het eind lijkt het of je er bent (naar rechts is de finish), maar het officiële parcours is naar links en nog "even" door de binnenstad. Ik ben stuk maar ik moet nog minstens 2 km. Mijn dextro's zijn ook al op :-(. Op karakter dan maar! Als ik dan ein-de-lijk de Groeneweg op draai, zie ik in de verte de Oldehove al staan. Rechts van mij hoor ik mijn luid joelende vrienden alweer staan, geweldige boost :P Klok staat bijna op half 4. Ik ben een paar minuten na het startschot over de startlijn gegaan dus ik moet wel een béétje opschieten nu. Er staat hier meer publiek die je aanmoedigd: "Niet opgeven nu, doorgaan, je bent er bijna!"
Ik zie husband staan, ik hoor mijn naam via de speakers (dat is echt weird!) en hoor dat de wedstrijdklok op 1.14.46 staat. Ik ga het halen! Mijn netto tijd gaat onder de 1:15 worden!!! Nog een kleine versnelling en dan is het klaar. De brutotijd is 1:15:12, netto 1:13:44. Ik had nog 76 seconden over :P
Het eerste wat ik denk is: "Dat viel best mee." :-D Ik neem mijn medaille in ontvangst, het flesje drinken en dan val ik dramatisch mijn echtgenoot in de armen.
Nee, dat laatste is niet waar, haha, met mijn geurend zweetlijf, ieuw! :P Lekker gezeten en wat gegeten en rustig aan naar mijn ouders' huis, douchen en terug naar huis.
Wat een geweldige dag en geweldige sfeer. De volgende ochtend dacht ik: "Wanneer mag ik weer?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten