Over enkele dagen is het al zover en ik tel echt al weken af. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik beter maanden geleden al had moeten beginnen met aftellen, dan was ik wellicht iets meer gefocust op een betere voorbereiding...
Ik heb altijd een beetje tijdsdruk nodig als ik moet presteren. Altijd al gehad, op school (examen natuurkunde op de mavo leerde ik een dag van tevoren, had 'n 9), tijdens mijn verschillende opleidingen (op de HTS tot 12 uur 's nachts leren voor tentamen regeltechniek omdat ik een 9.5 moest halen om voldoende te staan. Ik haalde een 10) en ook nu, als ik een minstens een week van te voren een agenda, notulen, uitnodiging voor een vergadering moet rondsturen, dan is dat ook geen dag eerder. Liever gewoon vlák voor de klok van 00:00. Niemand die me kan betichten dat ik mijn taak niet doe dan haha.
Dit is allemaal hoofdwerk, dat kan ik wel.
Qua lijfwerk en sporten is het andere koek...
Voor degenen die mij kennen; ik ben niet de lichtste, maar erg trotst op wat ik al heb bereikt! Zowel qua vermindering gewicht, vetmassa als spierbehoud (en beetje groei wellicht?). Ik heb meer uithoudingsvermogen en meer spierkracht als nooit tevoren!
Dit dacht ik echter de vorige editie van MudMasters in september ook, en ook al had ik lol, het was nog niet genoeg voor sommige obstakels. Dus vanaf die tijd hard aan het ijzer gehangen, en niet te zuinig met gewichten. Ik train nu bij de Grote Jongens, waar de zware, losse gewichten zijn. Waar de barbell alleen al 20 kg schijnt te wegen. Een chest press ziet er niet zo indrukwekkend uit als je 'maar' 7 kg aan elke kant hebt, tot je weet dat het totale gewicht dus op 34 kg zit. Ja, ik voel me heel wat als ik daar sta en lig te kreunen en te steunen. Hoort erbij haha. Kracht in mijn benen is prima, dat komt goed. Kracht in mijn armen en handen daarentegen...
Ik heb mezelf maanden voorgehouden dat ik nog tijd zat heb om alles nog beter te trainen, om meer uithoudingsvermogen te krijgen, óók heuvel op. Dat ik vast niet nóg een keer hyperventilerend de piramideberg bedwing, maar dit keer met wat meer charme de 122 treden op ga (2x... één keer via trap, één keer via... nou ja, gewoon de zijkant dus, met modder enzo - JOH!). En hoe ik dat heb getraind? Nou. Niet dus.
Geen tijdsdruk.
Tot vier weken geleden. Toen besloot ik dat ik vast wel heel hard door bos, duin en weide kon rennen zonder moe te worden. YEAH RIGHT!
Ik had een leuke nieuwe plek gevonden om lekker te rennen in de natuur, renschoentjes aan en gaan. Ik begon best goed, tot het eerste heuveltje die al na een paar honderd meter kwam. Tong op de tenen en hartslag in mijn keel. De ondergrond was des Mudmasters, dus had ik met mijn schoenen niet veel grip. Glibberend en glijdend mezelf proberen te stabiliseren resulteerde in spierpijn in mijn enkels haha. Na drie kwartier wilde ik wel rustig aan terug naar mijn auto, ware het niet dat ik geen idee had waar ik was. Ik ging maar een beetje op het geluid van de provinciale weg af, daar was ik tenslotte ongeveer gestart. Het hielp me niet veel. Ondanks dat ik een gsm met gps mee had, weigerde ik erop te kijken. Dit kon ik toch zelluf wel oplossen?! Ik vond een 'paaltjes' route waarvan ik wist dat ie 5 km lang was, dus hoefde ik, in het slechtste geval, nog maar 5 km. Helaas leek dat na 1 uur en 15 minuten wel zo ongeveer te kloppen. Ik had het niet meer... stik chagrijnig, dorst, honger, bijna aan het hyperventileren. Het huilen stond me nader dan het lachen. Ik zag mezelf al als hoofdpersoon van een nachtelijke zoektocht door een politiehelikopter en enge beesten in het bos en... oh wacht... gsm met gps...
Natuurlijk bleek ik er al bijna te zijn en hemelsbreed slechts 200 meter van mijn auto.
Figures. :-/
En de rest van de weken daarna?
Schoenen MET grip gekocht, fingers crossed and hope for the best op 7 maart ;-)
De volgende keer zal ik me echt echt echt beter voorbereiden! Echt waar!
Een week of wat van te voren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten