Vrijdagavond aankomst, helaas 2 uur later ivm defecte boordradio, ik geloof dat ie er normaal 3 heeft en twee waren stuk. Als de derde er ook aan zou gaan, kon hij niet meer opstijgen vanaf La Palma. Op Tenerife hebben we een tussenlanding gemaakt omdat daar technisch personeel voor handen was. Veel consternatie in het vliegtuig. Alsof de piloot et al dit hadden kunnen zien aankomen ofzo. ZUCHT. Twee eilanden voor de prijs van één! Ik wilde alleen maar een bed voor de nacht, ik was moe, honger, hoofdpijn. Waar dat bed zou staan zou mij een worst zijn. Uiteindelijk konden we alsnog naar La Palma alwaar we om zo'n half 9 landden. Toen nog mijn autootje halen en koffer inladen. Oh ja, en in het donker door de bergen naar de andere kant van het eiland. Altijd spannend. Aangekomen heb ik nog gedouched en ben ik naar bed gegaan, ik was bekaf.
Zaterdag was er een informatie bijeenkomst van de reisorganisatie. Gezellig om wat mede platlanders te zien. Ik heb twee excursies geboekt, 1 op maandag, 1 op donderdag. Verder ben ik die ochtend naar Roque de los Muchachos gereden, het hoogste punt van het eiland. Het eiland is bijna 2.5 km hoog, maar qua diameter maar heel smalletjes dus het ging af en toe ERRUG stijl. 15% was geen uitzondering. Aangekomen was het een beetje een anticlimax want het was in nevelen gehuld. Maar aan de andere kant, het was net zo koud (zo niet kouder!) dan thuis, dus het voelde wel vertrouwd haha. Helaas had ik geen dikke kleren mee, duh. Dus in zomerjasje maar mèt sjaal de auto uit. Het waaide en het was zó koud, dat er een dikke laag ijs op de hekken zat. Heel byzonder om dit op een verder warm eiland mee te maken. Dit was eigenlijk nog wel grappiger dan dat je hier normaal met je hoofd boven de wolken zit (been there, done that last year). Even opwarmen in de auto en toen een stukje gelopen. Mijn autowagenziek was inmiddels over dus kon ik aan de terugreis beginnen :-/.
Terug in Puerto Naos waaide het ook daar behoorlijk hard. Zwemmen/zonnen ging 't niet worden, maar toch ff de boulevard en het strand op. Heerlijk... blote voetjes en zwart zand tussen je tenen. Ik ben onder een palmboom gekropen en toch even van de zon genoten. 's Middags even siësta gehouden en vervolgens kon ik 's avonds natuurlijk niet slapen :P
Zondag was het prachtig weer! Graad of 25 denk ik, weinig wind en veel zon! Ik heb volgens mij zo weinig gedaan die dag, dat ik niet eens meer weet wat ik heb gedaan. Ergens op een ligstoel gehangen en in slaap gevallen in de zon. Dat was het hoogtepunt van de dag. Heerlijk!
Maandag gewandeld met een groep geleid door een gids. Het eerste deel bevatte wat steile en gladde gedeeltes, mede door de enorme plensbuien. Wederom... stond ik daar in mijn zomerjasje *zucht *, je kunt wel zien wie geen doorgewinterde wandelaar is haha, neem daarbij m'n mooi roze gelakte nageltjes en 't is helemaal duidelijk. Overigens, geen nagellak op doen als je niet zeker weet dat je ergens remover kunt kopen, ahum... Er zitten hier al aardig wat lagen op om het dan maar een beetje toonbaar te houden. Zelfs voor het eerst in heeeeeeel lange tijd mijn teennagels onder handen genomen met lak hahahaha, het wordt nog wat met Janne haha. Het tweede gedeelde ging makkelijker, daarna met een grote groep nog een bananenplantage bezocht en uitleg hierover. Weer wat dingen geleerd! 's Avonds rond 17.00 was ik weer terug in het appartement en ondanks zere benen even dapper geweest en een andere supermarkt gezocht dan die bij het hotel; errug weinig in assortiment. Gevonden! Maar nu zoveel keus en zoveel lekkers haha. Maar ook groente en daar ging 't me toch om. En daarnaast heerlijk lokaal fruit gehaald. De sinaasappelen groeien hier gewoon aan de bomen dus daar wat van mee. En lekkers gemaakt van amandelen (die groeien hier ook). Goed, zo rond half 9 gingen mijn luikjes een beetje dicht en nog tot 10 uur liggen lezen voor ik... gzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz.
Dinsdag ging ik het zuiden verkennen, ik wilde de vulkanen wel eens zien. Een fikse krater van 50 meter diep van vulkaan die in 1677 was uitgebarsten en eentje verderop die in 1971 nog van zich liet horen (en hoe!). Van te voren het visitorscentre bezocht en me even wat ingelezen. De wandeling naar vulkaan 1 was prima te doen, leuk tochtje heen, mooi uitzicht, leuk tochtje terug. Ik had 't nog lang niet bekeken en besloot ook naar vulkaan nummer 2 te lopen. Eerst vrij steil door het grind naar beneden. Erg spannend op m'n Nike's... Toen nog een 20 minuten lopen en hoplakee, another vulcano. Ik zou naar de top, maar... het pad was toch iets anders, geen rugzak, minder goed schoeisel en nog pijn in de benen en vooral kuiten van maandag. Ik ben even met mezelf in overleg gegaan, je moet wat in je uppie, en besloten dat het verstandiger (bleeeeeeeeeg) was om NIET naar boven te gaan. Jammer. Als je valt, val je diep. Zucht, nu ja, teruggegaan, en het zelfde steile grindpad omhoog gegaan. MANNNNNNNN wat een klus. Ondertussen ben ik weer in mijn appartement en ik kan niet echt normaal lopen. Heeft even wat opwarmtijd nodig...
Het is heel lekker zo alleen, veel nadenken en voelen. Gedachten die komen en weer gaan, gevoelens die komen en weer gaan. Als een stroom gaat alles aan me voorbij, geen gepieker, slechts gedachten. En meestal heel veel lol met mezelf, melige nederlandse liedjes zingen als ik alleen ben met mijn gezwoeg tijdens het wandelen, 4 talen door elkaar spreken en anders maar met handen en voeten (eh... laat die voeten maar zitten, die zijn in staking).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten