Als praktijk hebben wij zo’n één à twee ker per jaar een verloskundige in opleiding. Zij* studeert aan een van de opleidingen tot verloskundige in Nederland. Deze opleiding duurt vier jaar en bevat een hele hoop praktijk! Daar leer je het toch ‘t best.
Van een eerstejaars die veel kijkt en luistert, tot een vierdejaars die je zo halverwege de stage de diensttelefoon meegeeft en veel alleen op pad stuurt. Te allen tijde zijn wij als verloskundige verantwoordelijk voor haar handelen en als een zwangere, bevallende of kraamvrouw haar er niet bij wil hebben, dan gebeurt dat niet. Ook gaat ze mee naar overleggen en vergaderingen die we regelmatig met andere praktijken, gynaecologen en kinderartsen hebben.
Wat ik leuk vind aan een stagiaire in de praktijk, is 1) gezelligheid tijdens de dienst, 2) kennis kunnen en mogen overbrengen 3) haar te zien groeien als aankomend verloskundige en 4) evalueren.
Ad 1.
Een dienst is soms best een beetje alleen-erig. Je zit alleen in de auto, je bent ‘alleen’ bij de bevalling, vaak niet iemand in de buurt waar je even mee kan sparren. Ook tijdens spreekuren ben je alleen, je maakt zelf alle beslissingen, je moet jezelf scherp houden. Natuurlijk kun je in uitzonderlijke gevallen even bellen met collega of ziekenhuis. Maar iemand naast je hebben aan wie je kan vragen; “wat zou jij doen?” is best fijn. Praten over koetjes en kalfjes als je even de tijd hebt, of in de auto, op weg naar een kraamvrouw. Dat is leuk. Ervaringen uitwisselen over gekke, enge, bijzondere en ontroerende momenten is heerlijk.
Een dienst is soms best een beetje alleen-erig. Je zit alleen in de auto, je bent ‘alleen’ bij de bevalling, vaak niet iemand in de buurt waar je even mee kan sparren. Ook tijdens spreekuren ben je alleen, je maakt zelf alle beslissingen, je moet jezelf scherp houden. Natuurlijk kun je in uitzonderlijke gevallen even bellen met collega of ziekenhuis. Maar iemand naast je hebben aan wie je kan vragen; “wat zou jij doen?” is best fijn. Praten over koetjes en kalfjes als je even de tijd hebt, of in de auto, op weg naar een kraamvrouw. Dat is leuk. Ervaringen uitwisselen over gekke, enge, bijzondere en ontroerende momenten is heerlijk.
Ad 2.
Ik zeg niet dat ik alles weet, maar met vijf vrouwen in één praktijk kun je heel wat kennis overbrengen. Ik hoop aan de kennis en kunde van een stagiaire te mogen bijdragen, ik hoop dat ze gebruikt wat bij haar past en laat gaan wat haar niet ligt. Ook ik leer van haar; zij zegt of doet dingen soms net wat anders dan ik en soms voelt het beter dan dat ik het zelf doe, dus dan pik ik haar maniertjes. Het is geven en nemen hè ;-)
Ik zeg niet dat ik alles weet, maar met vijf vrouwen in één praktijk kun je heel wat kennis overbrengen. Ik hoop aan de kennis en kunde van een stagiaire te mogen bijdragen, ik hoop dat ze gebruikt wat bij haar past en laat gaan wat haar niet ligt. Ook ik leer van haar; zij zegt of doet dingen soms net wat anders dan ik en soms voelt het beter dan dat ik het zelf doe, dus dan pik ik haar maniertjes. Het is geven en nemen hè ;-)
Ad 3.
Soms hoor je jezelf terug in de stagiaire. Zó leuk! We hebben allemaal ons eigen manier van uitvragen, voorlichting geven, geruststellen e.d. Sommige communicatieve vaardigheden hoor ik wel eens terug als de stagiaire het gesprek leidt. Dan denk ik: “Verrek… that’s me!” :D
Soms hoor je jezelf terug in de stagiaire. Zó leuk! We hebben allemaal ons eigen manier van uitvragen, voorlichting geven, geruststellen e.d. Sommige communicatieve vaardigheden hoor ik wel eens terug als de stagiaire het gesprek leidt. Dan denk ik: “Verrek… that’s me!” :D
Ad 4.
Ik ben soms nogal lang van stof (goh…) en dat kan ik heerlijk kwijt in evaluaties van de studenten. Soms typ ik het maar gewoon, anders heb ik nooit genoeg ruimte op het evaluatieformulier. De ene opleiding is veel strenger in wat er in de evaluatie moet staan voor een voldoende dan de ander. Ik heb mijn eigen opleiding als referentie en weet wat een eerstejaars ongeveer moet weten/kunnen, wat een tweedejaars, etc. Dat houd ik maar aan.
Ik ben soms nogal lang van stof (goh…) en dat kan ik heerlijk kwijt in evaluaties van de studenten. Soms typ ik het maar gewoon, anders heb ik nooit genoeg ruimte op het evaluatieformulier. De ene opleiding is veel strenger in wat er in de evaluatie moet staan voor een voldoende dan de ander. Ik heb mijn eigen opleiding als referentie en weet wat een eerstejaars ongeveer moet weten/kunnen, wat een tweedejaars, etc. Dat houd ik maar aan.
De ene stagiaire is de andere niet, gelukkig! Sinds mijn afstuderen in 2007 heb ik er al heel wat mee gemaakt en ik vind het altijd leuk eigenlijk. Omdat ik zelf niet altijd even fijne stages heb gehad, denk ik wel te weten hoe je het beste feedback kan geven, óók als het functioneren van de student nog niet op nivo is. Het is toch heerlijk om iemand met meer vertrouwen in haar handelen te zien gaan dan te zien komen?
Mijn allereerste dienst in Amsterdam als afgestudeerd verloskundige had ik direct een eerstejaars student mee. De praktijk waar ik werkte, was een opleidingspraktijk, dat betekent dat er altijd studenten zijn. Soms zelfs drie tegelijk. Nog geen week eerder, was ik daar nog één van. Direct na mijn beëdiging (toen ik mijn diploma kreeg en de eed van Hippocrates had afgelegd) ging ik ‘s avonds in Amsterdam de dienst in. In die nacht was er meteen een bevalling, mèt die eerstejaars student. Ik was zelf zenuwachtig zat, eerste keer helemaal alleen verantwoordelijk, en haar ook begeleiden. Maar het ging prima en de kop was eraf. Zowel de eerste bevalling alleen al de eerste keer een student begeleiden.
Er volgden nog vele verloskundigen in opleiding, en er zijn ondertussen heel wat afgestudeerd welke door mij mede zijn begeleid in Amsterdam, Dronten, Arnhem en Apeldoorn. Ik hoop dat ik een klein beetje heb bijgedragen aan hun kennis en kunde, en alles wat er verder komt kijken bij dit geweldige vak!
* De meeste verloskundigen in opleiding zijn vrouwen, er is slechts een enkele man. Tot nu toe heb ik alleen vrouwen mogen begeleiden, maar wie weet wat de toekomst brengt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten