. ‘t Is toch altijd wel prettig om er op je leukst uit te zien als je iemand tegen komt waar je eigenlijk ooit tegen had willen zeggen “STOM om me te laten gaan”. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik die gast terug zou willen 
(maar wel dat ik er leuk uitzag vandaag hihi
). Al lopende naar de AH bedacht ik me hoe mijn leven zou zijn geweest op dit moment als dingen anders waren gelopen. Niet alleen met dat ex-vriendje, maar veel verder terug. Wat als ik nooit op m’n 20e was gaan samenwonen? Hoe zou het dan gelopen zijn? Zou ik dan hier en nu, op dit moment zijn waar ik ben? Me voelen zoals ik me voel? Head-over-heels *BOINKKKKKK* in luf 
zijn gevallen vorig jaar? De vriend(inn)en hebben die ik nu heb? Überhaupt aan het sporten zijn geslagen?
Zijn wie ik zijn wil?
Als ik nu (ik zeg maar wat) 4 jaar geleden rechtdoor was gelopen in plaats van de bocht om, wat voor consequenties zou dat gehad hebben, mochten deze er al zijn? Zou er een ‘ergens’ zijn, waarin ik WEL rechtdoor was gegaan? Zou ik ‘daar’ een ander leven hebben? Hoe zou dit eruit zien? Welke wereld? Met wie? Kun je dit nog verder doortrekken en denken: “wat als iemand anders deze bocht niet had genomen, heeft dat effect op MIJN leven?” Is daar niet een film over? Butterfly effect ofzo? HMMMMMMMM. Ik weet wel een andere film ‘Sliding doors’, heel byzonder. Hoe kan een leven lopen als 1. Gwyneth Paltrow WEL de metro haalt en 2. als zij de metro NIET haalt. Het kwam er uiteindelijk op neer dat in beide levens zij ‘die ene man’ tegenkwam, alleen de omstandigheden waren anders.
Zou ‘t zo zijn? Zou dat ‘het lot’ zijn? En dan bedoel in een ander lot dan als je wel eens kan verzuchten: “Dat is het lot”, hierbij dramatisch je hand op je voorhoofd leggend
Dat zou betekenen dat ‘je lot’ vastligt, en dat de weg ernaar toe beïnvloedbaar is, door jezelf en door anderen. Wie heeft dat lot dan bepaald? Het universum? Anderen? Jezelf? Je diepste innerlijk ik, je ziel, je zijn, je intuïtie? Dat wat overblijft als al het andere weg is, het raamwerk van je karakter? 
Dit valt onder dezelfde categorie vragen als die ik had toen ik 8 was “Hoeveel zandkorrels zijn er op de wereld”. Ik ga mezelf antwoord en zei “Een 1 met heeeeeeel veel nullen”. Hierna dacht ik direct “Maar wat als je die nullen door negens veranderd?” Hier dacht ik zonet nog even aan. Nu ik Ouder en Wijzer (aaaaaaaahuuuummmmm) ben, weet ik dat er een antwoord op deze vraag is, er is een eindig getal. Maar waar komt zand dan vandaan? Waar komen de korreltjes vandaan? Hoe ontstaat dat dan? Was er een eerste korreltje? Of waren er opeens een heleboel eerste korreltjes. Kunnen korreltjes zand zich voortplanten (grapje). En toen? Waar kwam de rest vandaan? En wanneer was dat? En wie of wat heeft bedacht om zand de wereld in te helpen? En waarom weet niemand het antwoord op deze vraag? Interigerende korreltjes
‘t Wordt tijd om uit m’n hoofd en in m’n lijf te gaan, zo lekker combat & jam, even geen lotsbestemming en/of korreltjes, just FIGHTIN'
& DANCIN' 
. Laatste ding om over na te denken:
Alles wat je ziet, is ooit een gedachte geweest. Behalve de natuur… of toch… ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten